In het clubblad is in de periode 2000 - 2002 een aardige serie artikelen verschenen van de hand van Herman de Boer. Hij voorzag een bepaalde probleemstelling, of soms problematische partijstelling, zoals in het onderstaande stukje, van een origineel verhaal waarin hij zijn voorkeuren, hebbelijkheden en dromen van vakanties de vrije loop liet.
Het was een grote schok voor de vereniging dat hij een half jaar later liet weten te lijden aan een ernstige ziekte, waaraan hij al een paar weken later is overleden.

Woody (6)

Op een mooie lentedag zien, maar vooral horen wij de verloederde straathoekzanger Armand Dérobé, bijgenaamd Woody Eénbal - een bijnaam die hij te danken had aan een schaakblessure opgedaan in India - begeleid door de van een breed fondament voorziene accordeoniste Johanna von Wohnraai chansons ten gehore brengen voor het terras van een van de talloze restaurants op de Cours Mirabeau in Aix-en-Provence. Johanna speelde de sterretjes van de hemel, maar zoals Woody "La Montagne" van Jean Ferrat ten gehore bracht, niet om aan te horen! Luid en vals. Hij deed dat met opzet, want dan kwam al gauw de gérant met een aardig geldbedrag naar buiten met daarbij het verzoek stante pede op te schuiven naar de buren. Zo tegen een uur of twee in de middag waren ze op de hoek van de Rue de Montigny aangeland. Ze hadden een aardig bedrag verzameld, wat door Johanna onder haar rokken werd weggestopt. "Anders ging het toch maar op aan Pastis". Toen de gérant van het laatste restaurant weer met geld aan kwam rennen vroegen ze hem daarvoor in de plaats een hapje van wat de keuken over had, "dan zouden ze hen voor de rest van de middag niet meer horen".

Zo geviel het, dat Johanna en Woody aan een tafel in de spoelkeuken lekker zaten te smikkelen van gegrilde rog, omspoeld door blanke Listel. Wat stond er op de hoek van de tafel? Jawel, een schaakbord; dat paste nog net in Johanna's accordeonkist. Johanna kreeg namelijk schaakles van Woody en ze kon het al aardig. Deze middag speelde ze met wit.

Toen ze aan de mousse-au-chocolat toe waren zag de stelling er voor Woody rooskleurig uit. Logisch, Johanna was een beginneling. Woody was aan zet.
"Je bent in 2 zetten mat", zei Woody. Toen sprak Johanna de enigmatische woorden: "Als ik in twee zetten mat ben, dan is het de volgende zet remise". De vraag is: hoezo?

Oplossing van de partij Johanna von Wohnraai - Armand Dérobé. Woody had Johanna's waarschuwing niet begrepen en deed: 1. . . Td4, met de bedoeling van 2. . . . Th4 mat. Johanna pakte haar toren en deed: 2. Txh7+ en zei: "Als je hem pakt is het pat. Doe je dat niet, dan geef ik eeuwig schaak op g7 en h7." Woody kon zijn ogen niet geloven en lepelde verbijsterd en zonder proeven zijn bakje leeg.

In werkelijkheid is deze uitglijder van mezelf en wel tegen ESG 4 in Emmen op 14 december 2001. Mijn jeugdige tegenstander was Sjors Hoetink.

Aanzet februari 2002, Auteur: Herman de Boer