Eerste team NOSBO-avondcompetitie 2022-2023

Hoogeveen N1. Hoofdklasse B (achttal)

Programma 2022-2023

Stand

Verslagen en Resultaten

7e ronde (11-4-2023): Een Orkaan...

... van emoties. Niet van geluid. Even na 8 uur heerste er een doodse stilte. Geen pen die op de grond viel, geen telefoon die onverhoopt toch nog even rinkelde, geen jeugdlid dat geen raad wist met zijn energie. Iedereen in opperste concentratie. Ik hoef het waarom in dit verhaal niet uit te leggen. Dit is de klassieker, een wedstrijd op zich. Schaakclub Hoogeveen tegen het Emmer Schaak Genootschap (Nee jongens, die E in ESG is niet die fabrikant van volwassen speelgoed die de FC aldaar sponsort).

Niet eerder dit seizoen trad Hoogeveen in zo’n sterke opstelling aan. En dat was op zich logisch. Thuis waren we meestal redelijk bezet, maar op donderdagavond uit naar Groningen was niet een potje waar veel toppers voor warmliepen. Dat was nu wel anders. Emmen thuis, bloed aan het bord. Altijd een spektakel, ongeacht de stand. Dat er voor Hoogeveen nog een bronzen plak in onze divisie op het spel stond, daar hoorde je niemand over.

Voorafgaand aan deze clash was met de beheerders van het gebouw al gesproken over het plaatsen van netten, maar wegens een aanstaande bruiloft ging dit op het laatste moment toch niet door. Een dreiging, maar een aanvaardbaar risico gezien het feit dat er geen uitpubliek aanwezig was. Dit betekende trouwens wel dat Andries en Marten van tevoren hun aanstekers moesten inleveren bij de wedstrijdleider. Verder gespannen koppen bij binnenkomst in de zaal.

Toch nog maar even de opstelling doornemen. Hebben ze geen tactische opstelling? Ik voorzie een sterke speler op bord 8. Ook spion Willem bemoeide zich hier later mee door te zeggen dat zij inderdaad sterke schakers op de laatste borden hadden zitten. Wij hebben overal goede spelers, reageerde ik laconiek.

Dat bleek wel toen aan het begin van deze wedstrijd opviel dat Robert Stallinga op bord 6 zou spelen. Een luxeprobleem, fluisterde ik hem toe. Verbaasd reageerde hij: Ik neem deze wedstrijd anders uiterst serieus. Jan van Os kwam vlak voor de start nog met een stapel notatieboekjes. Zou dit last minute toch weer een truc zijn met boekjes vol valse partijen? De KNSB bleek jarig, 150 jaar. Toch even uit de concentratie. En dat konden we niet gebruiken. We moesten uitpakken vandaag.

Al voor de wedstrijd werd er gesproken over het wedstrijdverslag. Dat bracht een dubbele druk voor mij met zich mee, maar ik hoop via deze weg iedereen in zijn of haar literaire behoefte te kunnen voorzien. Vol verwachting klopt ons hart! riep onze interne wedstrijdleider. Ook bij hem was de spanning kennelijk voelbaar. Dat Leo Spaans die avond in Noord-Holland zat in plaats van in Noord Nederland was een probleem dat bij hem niet helder was. Afgeleid door de klassieker. En die begon. Traditiegetrouw speelde Hoogeveen met het gezicht richting de bar.

Lang verroerde men zich niet. De stilte bleef aan. Een extra bijzondere ontmoeting was die tussen Christiaan Mol en Willem Boontje op bord 4. Clubgenoten, maar voor even wildvreemden van elkaar. Ironisch genoeg viel hier al wat later op de avond het eerste punt. Helaas voor ons aan de zijde van ESG. Christiaan zette een koningsaanval op, wat een mooi loperpaar en een krachtige stelling opleverde. Willem zag echter dat de witte koning in het midden van het bord wel erg open stond en offerde een paard om wat ruimte te maken. Hierna stonden de zwarte stukken eigenlijk direct klaar om de klus verder te klaren en dat zag Christiaan met lede ogen aan.

De man in vorm bij Hoogeveen is op dit moment Osama Sadallah. Met veel plezier overrompelde hij onlangs nog een speler met rating 2200+. Door een botsend werkschema was dit zijn eerste partij voor dit team, maar hij maakte er op bord 3 direct (weer) een mooie van. Na de opening stond Osama een pion achter, maar de witte pionnen op d3, c4 en d5 zagen er toch wat gekunsteld uit. Osama zette zijn aanval op en Jan van Os kon niets anders meer dan erkennen dat de stand inmiddels weer in evenwicht was: 1-1.

Edwin de Jonge speelde met wit aan bord 8 en leek na een tegengestelde rokade toch een duidelijke plus te hebben veroverd. Dat bleek later ook wel toen hij een kwaliteit won. Helaas voor Edwin, die toch ook met de spanning kampte, kon hij deze concentratie niet vasthouden en zag hij zijn tegenstander steeds verder terugkomen in de partij. Zijn stelling leek verloren, maar Edwin had naar eigen zeggen gezwijnd met remise. Door dit mazzeltje kon de Schuivâh zijn derde remise op rij bijschrijven.

Elez Limani zag er fris uit. Niet alleen enthousiast over de wedstrijd, maar ook het spel wat hij met zwart op het zevende bord liet zien was zeer hoopgevend. Na zijn succesvolle invalbeurt voor ons eerste KNSB team won hij ook hier al snel een pion door een penning. Hij bouwde dit voordeel uit gedurende de partij. Er werden wat stukken geruild en er bleven lopers van ongelijke kleur en een toren over, maar de pionstructuur van Elez was een lust voor het oog. Een mooie ketting tegenover een dubbelpion en wat losse splinters. Ook hier zag onze speler de tegenstander steeds verder terugkomen in de partij en ook hier stond zijn tegenstander op een gegeven moment zelfs beter. Het einde van de partij heb ik niet gezien, maar aan de verontschuldigende blikken van Elez kon ik zien dat hij verloren had. 1,5-2,5 voor Emmen.

Onze kopman Andries Mellema leek het lastig te hebben met de eerste bord speler van Emmen, Marcel Struik. Andries dacht lang na, hoewel hij het centrum toch mooi onder controle had met zwart. Met kleine stappen ijsberend door de speelzaal zag je ook hier het moment waarop spanning en inspanning elkaar ontmoeten. Uiteindelijk deed Andries waar hij voor op het eerste bord zit, weer winnen. Hiermee is hij gedeeld topscorer van de Hoofdklasse B geworden, gefeliciteerd Andries!

Op het tweede bord had onze voorzitter het vertrouwen van de teamleider gekregen. Marten Berghuis speelde een ontwijkende variant die hij wel vaker speelt en toen ik een dame op h3 zag wist ik dat hij wist dat dit theorie was. Snapt u het nog? Marten speelde frivool, offerde een stuk, maar kreeg daar helaas te weinig voor terug. Hij verloor zijn partij en zag Emmen weer op voorsprong komen: 2,5-3,5.

Een apotheose die zijn weerga niet kent kon niet langer uitblijven. Nog twee partijen bezig en alle spelers onder de drie minuten op de klok. Hierbij wil ik ook de complimenten aan ESG geven, een klassieker als deze kan alleen maar zo verlopen als beide teams spelen op de toppen van hun kunnen. Intussen was er een behoorlijke hoeveelheid publiek rondom de overgebleven borden gaan staan om niets van deze ontknoping te hoeven missen. Waar de barruimte normaal gesproken volstroomt en de speelzaal leeg, was er nu de omgekeerde beweging.

Mostert speelde nog op 5, Stallinga op 6. Robert speelde zoals ik het graag zie. Initiatief, de hoofdlijn ontwijken, dame op e2 om te stabiliseren en verder actieve zetten doen en zoeken naar de mogelijkheid. Stukje bij beetje zette dat initiatief zich om in voordeel in de stelling en uiteindelijk ook in een sterke pion voorsprong. Het eindspel was gewonnen en Robert trok de stand gelijk. 3,5-3,5.

Edwin kwam Davin vertellen dat de stand 3,5-3,5 was. Met een glimlach. Edwin wist dat Davin direct zou denken aan de 3,5-3,5 tegen Groningen 2. Hier pakte Davin op de valreep (na twee afgeslagen remisevoorstellen) de winst in het eindspel. Vandaag moest hetzelfde gebeuren. Dit was immers een prestigestrijd. Het ging om de eer van Hoogeveen. Ook vanavond kwam er een dame-eindspel op het bord, nu met een loper tegen een pion. Behoedzaam ruilde hij dames, maar moest wel oppassen dat er geen pionnen geruild werden en het alsnog remise zou worden. Dat gebeurde niet. Vakkundig werd de loper gepositioneerd op f5 waarmee hij de pion op g6 dekte en zo kon de zwarte koning rustig de pionnen opsnoepen. De Emmenaar gaf op en de wedstrijd eindigde in een 4,5-3,5 overwinning voor Hoogeveen!

Weer een 3,5-3,5 naar ons toegetrokken. Weer een klassieker gewonnen. Een gevoel van voldoening, trots en eenheid daalde neer in Salawaku. De spelers die vandaag niet gewonnen hadden baalden nog even, maar uiteindelijk werd de teamoverwinning en onze knappe derde plaats in de NOSBO competitie gevierd. Langs deze weg wil ik nog wel iedereen bedanken die heeft bijgedragen aan de successen van de afgelopen twee NOSBO seizoenen. Als afzwaaiend teamleider gaat mijn dank uit naar de spelers, de invallers, de barvrouwen en -mannen, de mensen die rijbeurt hadden, de supporters, de wedstrijdleiders en alle anderen die een bijdrage hebben geleverd maar die ik nu even vergeten ben. Ik ben trots op jullie allemaal en blij dat ik onderdeel mag uitmaken van, om met de woorden van Osama te spreken, één grote schaakfamilie in Hoogeveen.

Davin Mostert.

6e ronde (17-3-2023): De multireligieuze samenleving

Het leuke van een wedstrijd spelen in en tegen Assen is dat je nooit precies weet in wat voor ambiance je precies terecht komt. Vorig jaar speelde ik voor het eerst hier en ik speelde toen tegen een jeugdtalent in een speelzaal die het meest in de buurt kwam van een behandelkamer in een ziekenhuis. Zo’n klinische, steriele ruimte, die overigens in niets aansluit bij de sfeervolle, gezellige barruimte die dit wijkcentrum rijk is, moet haast wel zijn ontworpen door een atheïst.

Hoe anders voelden we ons toen we in december in een ware kerstmarkt terecht kwamen. Ook vanavond herinnerden we ons de kerstengelen die ons hartverwarmend zingend verwelkomden, waarna men zich intern verder kon verwarmen door het nuttigen van een kom vers gemaakte snert. Deze christelijke, of toch ten minste katholieke traditie deed de uitslag van de wedstrijd vergeten. Dit terwijl we er toch een knappe en mooie overwinning uitgesleept hadden. Men herinnerde zich alleen de kraampjes, de gezelligheid, de versiering, de soep.

Toch weer in het hier en nu probeerde Andries Mellema ons wakker te houden door te stellen dat we wel allemaal scherp moesten zijn vanavond, Assen heeft immers een goed team. Achteraf bleek dat deze opmerking meer een peptalk voor zichzelf geweest was. Eenmaal in de speelzaal van vandaag aangekomen viel een grote hoeveelheid kussens op. Een knusse speelruimte, zo leek het. Even twijfelde iemand eraan of er niet een bepaalde vorm van yoga beoefend werd als hier niet geschaakt werd. Toen duidelijk werd dat er ook een gong bij stond ging menig schaakhart sneller kloppen bij de gedachte aan gongschaak, maar ook dat was niet de reden van deze attributen. Nee, we bleken in een heuse boeddhistische tempel terechtgekomen. Alle puzzelstukjes vielen hiermee op hun plek. O nee, dat was een ander verslag.

We begonnen trouwens met een achterstand aan deze speelronde. Elez Limani had de wedstrijd tegen Martin van Velzen afgelopen dinsdag al gespeeld om het punt van bord 3. Elez had een kwaliteit in zijn voordeel, maar ging in de tijdnood van Martin mee in zijn snelle spel. Dit kostte hem een toren en uiteindelijk de partij. Zodoende wisten we dat we naar Assen zouden gaan om de 1-0 achterstand weg te poetsen.

Blitzy Bert Janmaat speelde op bord 4 met zwart en speelde wederom een vlugge opening. Zijn tegenstander wist daar echter wel raad mee en stond op een gegeven moment met een dame op b8 en Bert ongelukkig met zijn koning op d8. Daar mat niet meer te voorkomen was besloot Bert tot een vroege capitulatie. Schaken op vrijdagavond was toch niets voor hem, zo concludeerde hij zelf. Edwin de Jonge deed er op zijn beurt alles aan om, eveneens met zwart, zijn bijnaam te behouden. Op bord 6 schoof de Schuivâh vakkundig de stelling dicht. De huidige topscorer van onze klasse probeerde nog wel te ruilen op g6 en met Te3 een plan op te zetten met Th3, maar Edwin ruilde dames en bood de remise aan. Gezien de tussenstand werd dit aangenomen.

Sander Benjamins viel in en beleefde een heel andere avond dan tijdens zijn eerste invalbeurt. In een schaakcafé bloeide hij destijds op en leerde hij belangrijke lessen onder het genot van een drankje. Vanavond speelde hij niet slecht, maar moest hij toch op een nare manier in het stof bijten. Op bord 7 stond hij met wit twee pionnen achter, maar in een kansrijke stelling. Even later stond hij dan ook een dame voor tegen een paard. Helaas wist Sander dit niet tot winst om te buigen, waardoor de partij afstevende op een remise-eindspel met ongelijke lopers. De bittere pil bleek echter dat Sander na het opkomen met de koning in een vervelend matje was gelopen.

Niet veel later ging Andries Mellema in een mindere stelling door zijn vlag. Zijn instelling van scherp blijven was goed geweest, de uitvoering minder. Alles bij elkaar betekende dit een 4,5-0,5 voorsprong voor Assen en onze kans op een resultaat was verkeken.

Teamleider Mostert zat op dat moment aan bord 2 een beetje beteuterd te kijken. De spion van ESG was toen net de deur uit. Deze keer hadden ze niet Willem Boontje, maar Jan van Os gestuurd om de openingen en strategieën van Hoogeveen in de gaten de houden. Met meerdere mogelijke finales tegen ESG worden er al weken lang partijen bespied, begluurd. Alles voor een optimale voorbereiding. Er zijn zelfs valse notatieboekjes in auto’s gelegd om iedereen op het verkeerde been te zetten. Dergelijke acties onderstrepen de belangen maar weer eens. Deze avond was er echter weinig af te leiden van het Hoogeveense spel.

Bij de thee zat een zachte, al half afgebrokkelde sprits die ik met moeite uit de kleffe wikkel wist te krijgen. Ik staarde voor me uit en zag een koffievlek in het notatieboekje van mijn tegenstander, een vlek die onze niet al te spectaculaire zetten maskeerde. Een heel veel symmetrischer dubbel toreneindspel ga je maar zelden zien. Een remise was de logische uitslag en dit bracht de stand op 5-1 voor de thuisclub.

Dat van die symmetrische stelling, dat dacht ik ten minste. Tot ik de stelling zag van invaller Theo Witkamp (u weet wel, die oom van Rémy). Theo speelde op ons achtste bord tegen de burgemeester van Gelsenkirchen en zij misten allebei hun centrumpionnen, maar hadden hun overige stukken op natuurlijke velden gezet. Geen vuiltje aan de lucht, tot de tijdnood van Theo begon. Toen hij zich meldde in de analyseruimte en wilde weten of er nog ruimte was in de C-groep van de interne competitie wist ik wel hoe laat het was. Verslagen moest hij wachten tot de auto terug naar Hoogeveen zou vertrekken. Sterkte toegewenst, Theo.

Robert Stallinga maakte er weer een mooie pot van. Op bord 5 kreeg hij torens op e1 en f1, met dreigingen over een weer. Met tegengestelde rokades stond hij een stuk tegen twee pionnen achter, dat werd later slechts de kwaliteit. Het eind heb ik niet gezien, al fluisterde men dat de tegenstander van Robert mat in 3 over het hoofd gezien had. De uitslag was in ieder geval remise en de einduitslag werd daarmee bepaald op 6,5-1,5 voor Assen.

Wat een bloedstollende strijd om de tweede plaats had moeten worden werd helaas een doffe dreun in het gezicht voor Hoogeveen. De nasmaak van de patat achteraf was een heel stuk beter dan die van de wedstrijd zelf. Toch mogen we de koppies niet laten hangen. De komende weken staan er halve finales in bekertoernooien op de planning, is er weer een ronde KNSB op zaterdag 1 april en sluiten we de NOSBO-Competitie af in de klassieker, thuis tegen ESG. Dat spektakel vindt plaats op dinsdag 11 april. Omdat de toegang voor supporters gratis is gaat het gerucht dat het geld dat daarmee bespaard wordt opgaat aan spandoeken, trommels en een pyroshow. Be prepared!

Davin Mostert.

5e ronde (17-2-2023): De Puzzel

Met scrabble al gauw goed voor zo‘n 30 punten, zeker met wat dubbele letter- of woordwaarden. Puzzel, met twee keer de letter z. Geen puzel, zoals ik helaas nog vaak moet aanhoren. Ik ben geen taalvirtuoos, maar mensen die puzel zeggen, daar gaan mijn nekharen van overeind staan. Je kan ze in één rijtje noemen met mensen die 85 rijden als je 100 mag, mensen die hun hond uitlaten en de poep op de stoep laten liggen of mensen die een patatje met bestellen bij de Chinees. Ze begrijpen de bedoeling gewoon niet helemaal. Kan gebeuren, zou je denken, maar ik erger me er mateloos aan. Mijn bedoeling was trouwens om Marten vanavond niet tegen Paul Assen te laten spelen. Wij hebben online nu al zo vaak tegen elkaar gespeeld, vertelde Marten mij. Ik moest puzzelen om de juiste opstelling te vinden. Ik zag dat hij tot nu toe steeds op bord 1 gespeeld had, maar vorig jaar speelde hij tegen ons op bord 3. Met Marten op 2 zit ik safe, dacht ik. Helaas voor Marten, maar gelukkig voor de toeschouwers, speelde Paul vanavond ook op 2. Door een coronageval, dat wel. Maar alsnog kwam Het Kasteel in hun thuiswedstrijd te Coevorden met een sterke opstelling.

We kwamen aan in een gebouw dat werkelijk niets met schaken te maken had. Bekers, plaatjes, schilderijen, een vitrinekast met prijzen en bokalen, echt alles in deze ruimte ademde Jeu de Boules. Osama had vanavond helaas wederom moeten afzeggen in verband met werkverplichtingen. Edwin de Schuivâh koos ervoor om vanavond zijn remise te halen in een wedstrijd van Almelo. Hierdoor kon Van Basten twee nieuwe talenten laten debuteren in het eerste. Op de borden 7 en 8 waren Rémy Witkamp en Roy Oelen te vinden. Ome Theo voelde zich vanavond een beetje gepasseerd. Dat is natuurlijk logisch. Deze groeiende en bloeiende vereniging wil natuurlijk iedereen vertegenwoordigen. Helaas voor Theo was hij vanavond slechts toeschouwer en supporter van Hoogeveen. Dat gold trouwens ook voor Erik Hoveling, die wel intern speelde in Coevorden. Gerrit van den Dool speelde eerder al wel voor Het Kasteel, maar speelde ook intern vanavond. Zo kreeg zelfs de interne competitie in Coevorden een Hoogeveens kleurtje.

Bert Janmaat beklaagde zich openlijk over de aanvangstijd van de wedstrijd. Kwart voor 8, we gaan beginnen! hoorde men duidelijk roepen in de speelzaal. De wedstrijdleider kwam aangesneld en wees Bert erop dat de wedstrijd pas om 8 uur zou beginnen. Ook in eerder mailverkeer werd de aanvangstijd van kwart voor 8 niet genoemd. Schijnbaar had Bert toch last van dit tijdverschil. Hoewel, om tien over 8 stond Bert alweer 32 minuten in tijd voor op de klok. Hij speelde met zwart aan bord 6 en richtte zich op de zwakke pion op c3 van wit. Toen migraine hem parten begon te spelen bood hij snel remise aan, wat zijn tegenstander na enig dralen en dwalen toch maar aannam.

Wie trouwens het boek van Dr. Euwe over het koningsgambiet wil aanschaffen zal dieper in de buidel moeten tasten. Onlangs heeft Elez Limani het op de kop weten te tikken en hij is niet van plan het snel weer door te verkopen. Vanavond liet hij op bord 5 een variant zien die alleen in dat boekje te vinden is. Het leek even onduidelijk, maar toen na het middenspel de pion van Elez door kon lopen naar a7 vond zijn opponent het wel welletjes en besloot zijn koning om te leggen. 0,5-1,5 in het voordeel van de bezoekers.

Ondertussen werd er allerlei beeldmateriaal verzameld. Niet alleen supporters maakten foto‘s van dit affiche, zelfs de wedstrijdleider schoot hier en daar een plaatje van het vertoonde. Dat daar selfies bijzaten leek niet de bedoeling, maar na enig puzzelen kon hij de juiste foto‘s doorsturen. Ons supertalent Rémy Witkamp liet zien waarom hij de voorkeur had gekregen boven zijn oom Theo. Een afruilvariant in het Frans leverde hem nooit problemen op en remise was dan ook de terechte uitslag, wat tegen iemand met een slordige 500 ratingpunten meer natuurlijk een meer dan geslaagd debuut in het eerste genoemd kan worden. Robert Stallinga was op bord 3 inmiddels in een saaie stelling terecht gekomen. Een afruilvariant van het Frans was ook hier op het bord gekomen en het leek hem wel wat initiatief op te leveren, maar het moest uiteindelijk toch verzanden in remise. 1,5-2,5 voor Hoogeveen.

Teamleider Mostert was na zet 2 wederom uit de theorie (door aanstaand vaderschap is deze functie overigens vacant). Na enig puzzelen leek hij de juiste zetvolgorde in deze voor hem onbekende opening te hebben gevonden, maar even later werd hij door de wedstrijdleider op de vingers getikt voor onjuist noteren van zetten. Zich van geen kwaad bewust controleerde hij het notatieformulier van zijn tegenstander, waar tweemaal c4 en tweemaal Pe7 te zien was, zo‘n zet of 3 uit elkaar. Het leek dus niet zijn fout, maar Davin was wel even van slag en gaf minstens een dozijn aan tempi weg. Gelukkig voor hem was het nog niet te laat en kon hij wat offers aannemen zonder slechter te komen te staan, wat resulteerde in een puzzel van het zoeken naar de winnende zet. Voor dat moment gaf wit op.

Marten Berghuis kwam zogezegd op bord 2 tegenover Paul Assen te zitten. Hij vertelde nog dat hij zijn schoenen niet voor het werk gebruikte, maar speciaal aantrok wanneer hij externe schaakwedstrijden had. Hij keek in ieder geval aan tegen een wit fianchetto met een paard op h3 en Marten bood remise aan. Dit was voor Paul nog te vroeg en hij offerde een stuk tegen 3 pionnen. Omdat ook het initiatief bij wit lag was het moeilijk voor onze voorzitter, maar omdat beiden niet zorgvuldig genoeg speelden eindigde ook deze partij in remise. Hierdoor hadden we al minstens een punt, het stond nu immers 2-4.

Onze tweede debutant Roy Oelen speelde op bord 8 tegen de voorzitter van Het Kasteel, de in Schöninghsdorf woonachtige Wesley Tabak. Roy had een tijd lang echt het initiatief, met een paard op e4, een dame op g5 en een toren op e6, klaar om aan te vallen. De aanval kwam er ook, maar sloeg niet door. In tijdnood won Roy nog een kwaliteit terug en bood remise aan. Dit werd met de huidige stand van zaken natuurlijk afgeslagen en Wesley speelde verder. Na een dameruil die Roy over het hoofd zag stond wit gewonnen en kon de c-pion in alle rust naar de overkant lopen. 3-4.

Andries Mellema was wederom onze kopman en had het vanavond bijzonder lastig. In een moderne variant van de Bongcloud landde zijn koning op c3 en na wat ruilen kwam er een eindspel met beiden 5 pionnen, waar Andries een paard had en de schaker uit Coevorden een loper. Andries bleef druk zetten, manoeuvreren, duwen, doorgaan en uiteindelijk won hij de pion op f6. Zijn trein heeft hij niet meer kunnen halen, maar met dit punt bracht Andries wel de eindstand op 3-5.

Op 17 maart staat er een lastige uitwedstrijd tegen Assen op de agenda, om daarna op 11 april thuis af te sluiten in een zinderende El Clásico tegen het ESG van spion Willem. Na 4 van de 5 wedstrijden gewonnen te hebben staan we momenteel tweede, terwijl Assen maandag nog een wedstrijd tegoed heeft. De volgende ronde bevat dus een onderlinge ontmoeting. Spannend!

Davin Mostert.

4e ronde (17-1-2023): Green Tuesday

Een variant op Blue Monday, maar dan op dinsdag als je een thuiswedstrijd schaakt tegen een team uit Groningen. Om depressief van te worden. Na een knappe uitzege tegen het tweede van Groninger Combinatie wachtte nu het derde team van deze club. Ook hier moest er gewonnen worden, maar dat ging zeker niet zonder slag of stoot. Deze keer was niet de teamleider te laat, maar was de wedstrijdleider wat aan de late kant. Gelukkig waren de borden al uit de kast gepakt en de stukken opgezet, zodat na het instellen van de klokken, het zoeken van een der honderd wedstrijdformulieren en het in orde maken van de interne indeling, de wedstrijd toch kon gaan beginnen.

Goed en wel bezig begonnen Edwin de Jonge en zijn Groningse opponent opeens de stukken van bord 6 weer in de doos te doen. Het bleek een remise te zijn geworden, waarop Edwin zei: Tja, hij bood het aan. Toen Edwin mijn verbaasde gezicht zag voegde hij er weemoedig aan toe: Ik zag geen plan tot progressie.

Erik Hoveling viel in en deed dat aan ons laatste bord aanvankelijk helemaal niet zo slecht. Lang en tegengesteld gerokeerd, al zoekende naar een opmars op de koningsvleugel, kreeg Erik te maken met een vervelend tweetal pionnen in het centrum. Hij koos ervoor een licht stuk te ruilen tegen deze twee ellendelingen, maar kwam er toch niet echt goed meer uit. Even later speelde hij met drie pionnen tegen een toren, maar erg gunstig stonden deze niet en na de ruil van de stukken was de overgebleven zwarte toren te sterk. 0,5-1,5 in het voordeel van de bezoekers. Een leerzame partij voor hem, hij zal op korte termijn zeker weer resultaat gaan halen.

Was er dan helemaal geen licht aan het eind van de tunnel? Hadden de donkere dagen voor Kerst zich nu voortgezet tot medio januari? Had een gevoel van somberheid en droefenis Hoogeveen in zijn greep? Nou, dat was niet helemaal waar. Andries Mellema bijvoorbeeld. Zichtbaar goed gestemd door de aanstaande door Stockfish gesponsorde oogoperatie pakte een draak aan zoals dat vroeger werd uitgelegd in de openingsboeken. Niet dat ik die gelezen heb, maar Andries overduidelijk wel. Vakkundig werd het zwarte fianchetto op bord 2 kapot gemaakt door eerst de loper te ruilen, door te slaan met matdreigingen, te promoveren tot dame en daarna daadwerkelijk mat te zetten. De stand was weer gelijk.

Robert Stallinga speelde met wit op bord 4, maar wat te traag. Zijn tegenstandster had met zwart een snellere ontwikkeling en stond vlug klaar met een dame op h4, een paard op g4, een loper op c5 en een toren op h8 die mogelijk ook actief zou worden. Deze meervoudige matdreiging kostte Robert de kwaliteit, maar hij bleef stug proberen zijn ontwikkeling nieuw leven in te blazen. Ergens verderop in de partij sloeg Robert op d6 met schaak. Een zet die qua schoonheid in het stukje onbeschrijflijk had gepast. Terugnemen kon door diverse oorzaken niet en even later werd er al mat gezet. Een mooie comeback. 2,5-1,5 in het voordeel van de onzen.

Marten Berghuis speelde aan ons eerste bord een soort Benko-achtig systeem. Onze voorzitter is volgens mij de enige inwoner van Hoogeveen die zijn goede voornemens nog niet heeft laten varen, maar helemaal op z’n gemak leek hij ook niet. Waar het gebruikelijk is je tegenstander te vragen wat hij wil drinken vroeg Marten hem juist wat hij nu zelf eens moest bestellen. Twijfelend tussen tomatensap of een achtste bak koffie rommelde Marten maar wat aan en zijn eigen conclusie was dat het een mooi jaar zou gaan worden, zijn slechtste partij had hij immers al gespeeld. Hiermee werd het weer even gelijk.

Elez Limani had zich vorige week nog vergaloppeerd in die bekerwedstrijd, maar zag er vandaag op bord 5 een stuk scherper uit. Van zijn stelling kon ik weinig maken, maar hij had wel een half uur voorsprong op de klok. Even later zag ik dat hij een pion gewonnen had en in een eindspel terechtkwam waar hij nog remise afsloeg. Blijkbaar had Elez voldoende vertrouwen in zijn positie en dat bleek terecht. Hoewel hij nog een tijdje bezig was lukte het hem het eindspel uit te spelen en daarmee pakte hij zijn punt. 3,5-2,5 voorsprong en nog twee partijen te gaan.

Blue Monday, Green Tuesday, of welke kleur de dag dan ook heeft, het maakt Bert Janmaat allemaal niets uit. Vrolijk als altijd speelde hij met zwart op bord 7 en zoals gebruikelijk kwam er weer een mooie stelling op het bord bij Bert. Remise werd dan ook afgeslagen. Niet alleen om het uur tijdvoorsprong, maar ook om de leuke stelling die Bert inmiddels bereikt had. Het plezier straalt er altijd vanaf, wat mooi is om te zien. Door mijn eigen tijdnood heb ik het einde helaas gemist, maar ik hoorde Bert zeggen dat hij trots was dat hij nu ook zo’n lange partij gewonnen had. Hiermee zorgde Bert er definitief voor dat de matchpunten in Hoogeveen bleven!

Teamleider Mostert was aan bord 3 wederom als laatste bezig en leek zich, als dan niet door de Blue Monday gedachtes van deze week, weer aan van alles te ergeren. Uiteindelijk was het niet de schuld van de dag, of de misschien niet helemaal stille mensen om hem heen, of het feit dat het inmiddels na elven was en hij er zich van bewust was dat er geen bitterballen meer besteld mochten worden, maar van zichzelf.

Davin moest wederom een remisestelling (als het dat trouwens nog was) om zien te buigen in winst, en ook deze keer had hij het idee beter gestaan te hebben. Er waren nog zware stukken over en enkele pionnen. De voorsprong verschilde, maar de stelling eindigde in een vier tegen vier met allebei nog een toren en een dame. Al rommelend kon Davin in tijdnood de twee losse pionnen van wit bemachtigen, de dames ruilen en het toreneindspel uitspelen. Hiermee was de eindstand bepaald op een 5,5-2,5 overwinning voor Hoogeveen.

De afgelopen periode heeft er wel ingehakt. Edwin haalde een kleurloze remise, Marten kwakkelde naar aanleiding van de koffie en onze wedstrijdleider Marc Snuverink sprak aan de bar niet erg positief over zijn nieuwe openingsrepertoire. Leo Spaans heeft zich na de bekernederlaag van vorige week niet op de club vertoond, evenals Willem Boontje. Hopelijk vinden deze jongens in Wijk aan Zee verse krachten, bloeien hun schaakinzichten op en zien we ze fris weer terug in de komende wedstrijden.

Hierbij in ieder geval een gezellige schaakvakantie gewenst, heren! Als iedereen weer terug is en de nare en kille januarimaand dan definitief achter ons ligt worden de verslagen ook weer positiever, want treuren en bij de pakken neer zitten, dat past niet bij Hoogeveen. Op 17 februari spelen we onze volgende NOSBO-wedstrijd, uit tegen het Kasteel in Coevorden.

Daarvoor is er op zaterdag 11 februari nog een KNSB-ronde. Daarnaast is Hoogeveen ook nog in de NOSBO-Cup en in de NOSBO-Cup tot 1900 actief. Speeldata voor die wedstrijden zijn bij schrijven nog niet bekend. Genoeg mogelijkheden dus om er een zeer geslaagde tweede seizoenshelft van te maken.
Op jacht naar eremetaal!

Davin

3e ronde (8-12-2022): Twist

Een klein plaatsje in Duitsland waar ik regelmatig kom. Niet alleen vanwege de gunstige prijzen van bier en andere boodschappen, zeker ook om even lekker uit eten te gaan. Vroeger kon men er ook voordelig tanken, maar die tijden zijn helaas voorbij. De Duitse overheid heeft de korting op benzine geschrapt per 1 september, dus voor brandstof is zo‘n ritje niet meer rendabel. Wie echter wil genieten van de Deutsche Gemütlichkeit kan hier prima vertoeven. Ik zou het plaatsje niet meteen omschrijven als pittoresk, maar de kleinschalige opzet en het aantrekkelijke aanbod maken het dorpje wel geliefd bij Nederlanders. En dan heb ik het nog niet eens gehad over de meer dan uitstekende dönerzaak, waar men altijd allervriendelijkst geholpen wordt. Hier worden de dürüms nog ter plekke met de hand gemaakt, waar vind je dat nog?

Volgens mij heb je er trouwens ook een veenmuseum, maar dat weet ik niet zeker. Waarschijnlijk zegt het voldoende over mijn interesses. Schakers blijven toch een beetje bijzondere mensen. O ja, zo kwam ik hierop, het schaken. Gisteravond speelden we met Hoogeveen 1 weer eens een NOSBO-wedstrijd. We moesten uit naar Groningen, om daar te spelen tegen het tweede team van Groninger Combinatie. Mijn navigatiesysteem stamt uit de periode vóór de grootschalige renovatie van het wegennet aldaar, dus daar had ik niet veel aan. Gelukkig kon ik achter onze voorzitter aanrijden, die met wat last-minute afbuigingen toch vrij direct op zijn doel af ging. Zodoende kwamen we ruim op tijd aan in de speelzaal, waar het nodige materiaal nog moest worden opgesnord. Dit gaf Hoogeveen nog even de tijd om in een twist over de opstelling te belanden (u dacht dat ik zomaar over Duitse topografie begon?).

De onenigheid ging over de vraag wie er nu het meeste recht had op het achtste bord. Waar de een begon over een lagere rating, kwam de ander met een kwakkelende vorm. Weer een ander begon over het zijn van een tweede-teamspeler, die dan weer werd onderbroken door iemand die zijn nullen begon op te sommen. Zo te horen was er weinig vertrouwen in een goed resultaat. Groningen 2 is inderdaad een sterk team, maar waren ze dan zoveel beter dan wij? Ik besliste de opstelling ongewijzigd te laten, Edwin de Jonge dus op bord 8.

Edwin startte niet slecht. Hij nam het damegambiet aan en leek de pion te kunnen verdedigen zonder al te veel concessies te hoeven doen. Even later zag ik dat hij de pion toch weer had moeten teruggeven en leek de stelling wat moeilijker geworden. Het was me onduidelijk wat er in de korte tijd daarna gebeurde, maar helaas zag ik Edwin gedesillusioneerd achter het bord vandaan komen. Zijn tegenstander had zojuist het eerste punt gepakt. Op bord 3 had Elez Limani wat goed te maken na zijn wat teleurstellende remise tegen het onder 1900 team van Lewenborg. Hij speelde met wit tegen Govert Pellikaan. Na een tumultueus middenspel hield Elez de d-lijn in bezit, maar bezette Govert de h-lijn. Toen de dames geruild werden besloten de heren tot een gelijkspel. 1,5-0,5.

Sander Benjamins viel in als één van de drie, maar deed dat zeer behoorlijk. Zelf vond ik Sander een beetje gedrongen staan na de opening, maar zeker niet slechter. Uit de mond van anderen begreep ik dat Sander na de opening een tijd lang echt het beste van het spel had. Toen er midden op het bord wat dingen geruild waren kreeg Sander een remisevoorstel. Hij snelde naar zijn teamleider om hem dit voor te leggen. “We staan een punt achter, maar er is nog van alles mogelijk”, was de conclusie. “Kijk zelf maar”. Hierop keek Sander nog enkele ogenblikken naar de stelling en vond de remise een eerlijk voorstel. Bart Romijn viel ook in en had om kwart over 8 al remise voorgesteld. Met zwart speelde hij aan het zesde bord, zijn pion op d6 leek wat zwak. Nadat hij dit had opgelost en na een toreneindspel waar hij zelfs nog even een fractie beter leek te staan, was remise de uitslag die niet was te vermijden. 2,5-1,5.

Onze kopman Andries Mellema speelde een keurig partij, maar keek wel tegen een achterstand in tijd aan van ongeveer 40 minuten. Dit was geen beletsel voor Andries om zijn wel erg lekkere stelling om te zetten in het einde dat de partij ook verdiende. Met een fraai slotoffensief won Andries en bracht hij de stand weer in evenwicht. Even na half twaalf waren er toen nog 3 partijen bezig. Marten Berghuis stond een pion achter en leek voor remise te moeten gaan vechten. Tot zijn grote geluk kreeg hij een verlaat sinterklaascadeautje in de schoot geworpen in de vorm van een loper. Hiermee stonden we opeens 2,5-3,5 voor!

Theo Witkamp was onze laatste invaller, hij speelde op bord 5. Theo verving een andere invaller, Don Leo was geveld door een seizoensgriepje en voelde zich niet in staat om te schaken. Theo deed het verdienstelijk en had een solide stelling met wit. Na een vroege dameruil had Theo een betere pionstructuur bereikt, doordat hij zwart had opgezadeld met een dubbelpion op de b-lijn. In een eindspel met een wit paard tegen een zwarte loper bood Theo tot op het laatst zeer goed tegenstand, maar moest helaas toch zijn tegenstander feliciteren. Een gelijke stand van 3,5-3,5 stond op het scoreformulier en bij het laatste bord was bij beide spelers slechts nog een minuut tijd op de klok te zien.

Een strijd op bord 4 was dus nog gaande. Teamleider Mostert had al twee keer remise aangeboden en dit werd tweemaal verworpen. In een eindspel waar zwart op termijn waarschijnlijk wel wat beter stond, kon er ook een heleboel misgaan. Davin verbeterde zijn stelling elke keer een beetje en omdat zijn pion een veld verder stond dan de pion van de witspeler had hij ook geen haast deze verder op te spelen. Toen het moment daar was werden de dames geruild en bleek de zwarte pion twee zetten eerder aan de overkant dan de witte. Hierop capituleerde de Groningse opponent en ging de overwinning dus toch naar Hoogeveen!

Het bleef nog even gezellig in Groningen, in het bijzijn van Ria en haar gehaktballen. Toen de autoruiten gekrabd waren konden de punten ingeladen worden en in het holst van de nacht arriveerden we weer bij Salawaku. Na de jaarwisseling spelen we opnieuw tegen Groninger Combinatie, maar dan tegen het derde team van deze club.

De Matchwinner.

2e ronde (15-11-2022): Feest

Hoewel er geen sprake was van een lustrum, een jaarafsluiting of een andere club gerelateerde festiviteit, had de dinsdagavond 15 november 2022 toch alles weg van een feestavond. Niet alleen had onze barman Ed de respectabele leeftijd weten te bereken van 75 jaar (of drie kwartjes, zoals hij het zelf omschreef), ook onze kopman Andries was jarig. Samen met het bericht dat de Goedheiligman ondanks een gezonken pakjesboot toch weer Nederlands grondgebied bereikt had waren al deze gedenkwaardige momenten aanleiding voor een even gedenkwaardige avond in Hoogeveen.

Een leuke wetenswaardigheid is trouwens de overeenkomst tussen Andries en Sinterklaas, van beide mythische personages weet niemand precies de exacte leeftijd. Ook cryptische omschrijvingen over welke getallen er precies konden worden omgedraaid droegen niet bij in een juiste schatting. Ach, uiteindelijk gaf Andries een rondje en had niemand het er meer over. Waar men het wel uitvoerig over had was de mooie schaakavond, de partijen, de schakers en de markante personages die in deze wereld af en toe voorbij komen. Geen wonder ook dat er na een partij die om half 10 beëindigd werd een kreet geslaakt werd als: “Het zit er weer op”. Mijn eerste gedachte hierover was dat deze schaker waarschijnlijk teleurgesteld was over zijn spel of over de uitslag, maar naarmate de avond vorderde begon ik steeds meer te denken dat hij het simpelweg jammer vond dat zijn deelname aan de competitie van zo‘n prachtige vereniging die avond al afgelopen was. Zelfs noeste arbeiders die diensten draaien tot 11 uur ‘s avonds fietsen door wind en regen om het slot van zo‘n speelavond te mogen meemaken. Helaas voor Osama was zijn team net klaar, het had een klinkende overwinning geboekt tegen het eerste team van Roden.

De avond begon voor Bart Romijn al feestelijk. Aan het achtste bord mocht hij zijn fel begeerde debuut maken voor Hoogeveen 1. Bart was duidelijk gedreven om zich zo snel mogelijk te laden gelden. Zijn tegenstander werd erdoor overrompeld. Om half 9 kon ik nog net het laatste stukje van zijn partij aanschouwen, waar hij met een pion op d7, een lelijk gepende dame op d8 en torens op b1 en d1 een stelling op het bord had waar hij de komende nachten nog wel over zal dromen. Dat duurde nog wel even trouwens, want Bart liet weten zeker niet voor het einde weg te gaan. Elez Limani speelde in Groningen nog de Balkan-battle, vanavond speelde hij de Battle of the caps. Op bord 3 ruilde hij met zwart op een gunstig moment de zware stukken af en ging een prettig eindspel in. Een pion die tot op e2 mocht komen promoveerde tot dame, wat de witspeler zijn paard kostte. Met een loper extra en een gelijk aantal pionnen kon Elez de stand uitbouwen naar een 2-0 voorsprong voor Hoogeveen.

Edwin de Jonge speelde deze avond op bord 7 met zwart, omdat hij in de wedstrijd tegen SISSA al met wit gespeeld had. Dit ging hem voor de wind, want een gepende pion op e3 zorgde voor een pion op d4 die gratis op te halen bleek. Gratis is niet duur, dus Edwin speelde vanaf dat moment met een pion meer. Dat werden er even later twee en hoewel de koningsaanval op de lege fianchetto niet door leek te slaan, was het eindspel duidelijk gewonnen. Het derde punt werd op het scoreformulier genoteerd. Robert Stallinga speelde aan het vierde bord met wit. Een zwarte pion op d5 werd alleen gedekt door een paard op f6, wat Robert vakkundig wegjaagde door een manoeuvre met onder andere g4-g5. Zachtjes gingen de paardenvoetjes ... naar h5. Waar het paard aan de rand stond en niets meer verdedigde. De pion die Robert voor kwam, bleef hij de rest van de avond voor staan, al vroeg ik me even af of het geen blok aan zijn been werd. Zwart leek ook nog wel wat initiatief te hebben. Toen de speler uit Roden echter een loper cadeau deed gaf hij direct op. 4-0 de tussenstand.

Waar er een feest was bij het debuut van Bart was er ook een feest bij de rentree van Bert Janmaat. De vrolijkste schaker van Hoogeveen speelde op bord 6 en bezorgde zijn tegenstander al snel een dubbelpion op de f-lijn. Qua pionstructuur een voordeeltje, helaas werd er na wat ruilen een situatie met lopers van ongelijke kleur op het bord gebracht. Lang leek het erop dat Bert een eindspel inging wat zo lang zou duren dat hij uiteindelijk het gebouw zou moeten afsluiten, maar voordat die taak overgedragen werd deed de zwartspeler een dame cadeau. Bert verontschuldigde zich, maar sloeg deze er wel af. Hij stelde hiermee de teamwinst definitief veilig.

Onze jarige Job speelde vanzelfsprekend aan het eerste bord, maar had een taaie tegenstander. Ook hij bezorgde zijn tegenstander een dubbelpion op de f-lijn en nadat de dames geruild waren leek Andries een wat makkelijkere stelling te hebben. Het initiatief van wit was weg en het eindspel was er eentje waar Andries een kwaliteit tegen een pion had, een positie die hij tot winst wist te brengen. 6 voor Hoogeveen, nog geen punten voor Roden.

Teamleider Mostert speelde vorige week nog een keurige partij tegen de wedstrijdleider van dienst van vandaag, Marc Snuverink. Helaas wist hij hier geen reeks van te maken. In een partij waarin hij kampte met gebrek aan tijd en inspiratie, worstelde Davin zich zonder plan naar een toevallige pion winst. Richting het eindspel miste hij nog een stukwinst, maar na een zet of 3 werd deze alsnog cadeau gedaan. Davin bleek geen ezel, hij stootte zich niet tweemaal aan dezelfde steen, sloeg de loper en pakte het zevende punt voor Hoogeveen. Onze voorzitter Marten Berghuis was vrij kort daarna ook klaar. Hij speelde met wit aan bord 2 en was al de hele avond met een aanval bezig, waar hij een mooi loperpaar op de d-lijn had en een toren op g3. Door mijn eigen planloosheid heb ik het precieze verloop van het middenspel niet meer gezien, maar in de eindstelling was er een witte loper binnengedrongen in een lege fianchetto. De zwarte stelling stortte sneller in dan een mountainbike op een zaterdagavond. Doordat g8 was afgedekt bleek het schaakje op f6 met de loper direct mat. Hiermee bepaalde Marten de eindstand op het maximale 8-0.

Het feest duurde nog tot ruim na twaalven. Speciale dank aan Bart Romijn voor het invallen, maar zeker ook aan onze jarige barman Ed voor het serveren van de drankjes en de delicate versnaperingen rondom het koffie-uur (het barpersoneel begint lijkt een terugkerend thema te worden?). Op 8 december treffen we een tegenstander van formaat in Groningen 2, maar eerst volgt volgende week nog een spannende bekerwedstrijd tegen Lewenborg in de strijd om de NOSBO Cup voor spelers met een rating tot 1900.

Davin Mostert.

1e ronde (28-10-2022): All you need is love

Voorheen voelden wedstrijden tegen Sissa voor mij altijd aan als knock-out ronde tegen een Italiaanse voetbalclub. De hele wedstrijd beter zijn, maar toch aan het kortste eind trekken aan het eind van de avond. Een soort catenaccio, één uitvalletje en je kon gaan douchen. Cruijff zei hierover dat ze niet van je kunnen winnen, maar je kunt wel van ze verliezen. Dat gevoel, dat was er vanavond helemaal niet. De ploeg die Sissa op de been bracht was qua rating gemiddeld 350 punten hoger dan dat van Hoogeveen. Iedereen moest een topdag hebben, en zelfs dan hadden we een behoorlijk portie geluk nodig om hier te winnen. Toch waren er dingen die wel duidelijk in ons voordeel waren. Zo was het denksportcentrum niet beschikbaar, waardoor we speelden in het Hooghoudt Proeflokaal. Schakers die spelen in een café voelen zich als een vis in het water. De gezellige terrassen, leuke kroegen en een overvloed aan vrouwelijk schoon dat zo nu en dan voorbij wandelde zorgden ervoor dat de aankomst in het Groningse centrum voelde als een vrijgezellenavond om nooit meer te vergeten. Na een allerhartelijkst ontvangst werd er toch om belangrijke punten gespeeld in de ouverture van het nieuwe NOSBO-seizoen. Een affiche waar grootmeesters als Sipke Ernst en Jorden van Foreest als schaakfans graag op afkwamen.

Erik Hoveling verving onze voorzitter, die geveld was door het C-woord. Vrij vroeg op de avond keek hij op bord 7 aan tegen een ongelukkige positie. De uitslag was geen winst en geen remise, wel een miniatuurtje. Erik zelf zei dat hij de keuze had tussen mat, dameverlies of opgeven. Het laatste resulteerde in de 1-0 voorsprong voor Sissa. Don Leo Spaans speelde aan bord 6 een opening die leek op het Frans. Leo had wel twee lopers op a7 en b7, maar een zettenreeks op de damevleugel zorgde toch voor verlies. Achteraf bleek de opening te zijn ontstaan vanuit het Spaans, maar kennelijk was Leo de zetvolgorde in die opening nog sneller vergeten dan zijn pincode. 2-0 Sissa, maar Leo kon weekend vieren.

Sander Benjamins was eveneens invaller en speelde op het achtste bord. Hij trof daar een FM die een koningsaanval door wilde duwen en een loper op g7 positioneerde. Sander dreigde met Dxb2 en moest iets proberen, wat helaas niet werkte. Ook hier volgde dameverlies en daardoor tevens een 3-0 tussenstand. Elez Limani speelde in een Balkan-battle tegen Edim Salihbegović. Deze partij op bord 4 was direct een spannende met een offer op f7, waarna Elez om spel te krijgen zijn stuk direct teruggaf. Met een pion achter en een koning op g6 streed hij nog dapper, maar na een aftrekschaakje verloor Elez nog een pion en kreeg wit ook nog eens het initiatief nog steviger in handen. Even later stond hij de kwaliteit en een pion achter, waarna na een ruil een toreneindspel werd ingeleid. Wit had hier met pionnen op d6 en c6 een stelling bereikt waarin onze zwartspeler moest buigen. 4-0. Elez sprak met Edim nog na over de partij in een taal die ik inschatte op Servisch. Elez liet ons in ieder geval weten goed gespeeld te hebben, maar wel veel te snel.

Edwin de Jonge leek initiatief te hebben genomen ten koste van een pion. Toen zijn tegenstander echter lang rokeerde was dat voordeel weg en stond hij een pion achter, die verderop in de partij zelfs tot op e3 mocht komen. Na ruil van zware stukken zag Edwin het niet meer zitten en gaf hij op. Teamleider Davin Mostert koos voor een complexe stelling met een toren en een pion tegen twee lichte stukken. De computer vertelde later dat dit niet verstandig was, maar de stelling zag er toch nog niet makkelijk uit. Helaas liet hij zijn dame insluiten en na een derde dameverlies deze avond volgde de onvermijdelijke 6-0 tussenstand in het voordeel van Sissa.

Drie keer dameverlies, hoe kon zoiets gebeuren? Eigenlijk was er zelfs vier keer dameverlies geleden. Want naast de drie schaakstukken die van het bord gingen was er nog een belangrijke dame niet aanwezig vanavond. Hoewel er lieftallige dames werkten die iedereen van drankjes voorzagen, werd Ria natuurlijk alom gemist. Zeker als je 6-0 achter staat, dan verlang je naar een tosti, een broodje gezond of een gehaktbal zoals die bij geen enkele club in de NOSBO geëvenaard kan worden. Zo tegen de kerstperiode, dan zie je dagdromend even Robert ten Brink binnenlopen, om Ria naar ons toe te begeleiden met de lekkerste hapjes. Helaas was de werkelijkheid niet zacht en zoet, maar hard en bitter. De enigen die daar nog iets aan konden doen waren onze spelers op de borden 1 en 2.

Andries Mellema genoot duidelijk van zijn rentree in een Hoogeveens team. In een Siciliaanse variant met pion op e6 ging Andries aan het eind van het middenspel voor een mataanval. Met toren, dame en loper werd uiteindelijk mat gezet op h8. Hij sprak de woorden: “De eer is gered”. Scoretechnisch gezien was dit zeker waar, Jorden kon het alleen niet laten te wijzen op een klein foutje in de uitvoering van Andries, waar zijn opponent hem in de partij in ieder geval niet op kon betrappen. Leuk om te zien hoe schaakliefhebbers uit de regio zoveel plezier beleven aan het bezoek uit Hoogeveen. Marc Snuverink was aan bord 2 beland in een stelling waarbij hij Dxh2 gespeeld had, maar verder erg gedrongen stond. Wit voerde de aanval op, de zwarte koning stond inmiddels op d8, en Marc leek eronderuit te komen. Toen wit een laatste keer druk opvoerde kon Marc met een schitterend dubbel torenoffer een sluitend matnet dicht doen klappen. Via e5 kwam zijn dame in het spel en was binnen mum van tijd dodelijk. Zeer knap gespeeld! Ondanks de 6-2 nederlaag bleven we als Hoogeveen nog lang plakken en bleef het nog een tijd onrustig in Groningen…

Hierbij nogmaals dank aan de vier(!) jongens die bereid waren in te vallen. Dinsdag over twee weken spelen we onze eerste thuiswedstrijd, waarin we in een kolkend Salawaku hopen af te rekenen met het eerste van Roden.

Davin Mostert.