Inspiratie

En die was een beetje op. Meestal schrijven die verslagen zich vanzelf gedurende de avond, maar vandaag niet. Het was mijn eerste partij van het nieuwe kalenderjaar, je zou verwachten dat je na zo’n periode met feestdagen en uitrusten toch weer met frisse zin aan de tweede seizoenshelft begint. Toch was dat niet zo. Ik keek nog even op Teletekst of er nog een nieuwsfeitje was wat ik kon gebruiken. Ik zag Trump een paar keer staan, maar verder weinig bijzonders. Komt wel goed, dacht ik. Waarschijnlijk gebeurt er nog wel iets om over te kunnen schrijven. “Ik kan niet wachten tot het verslag”, fluisterde de secretaris me nog toe. Ik wist nog niet zo zeker of het deze keer wel de moeite waard zou worden. Ik hoopte op opvallende kleding, op een voorvalletje, op iemand die een tafel vol glazen om zou gooien, zoiets. Maar tot mijn verbazing was alles eigenlijk zoals altijd. Hoewel, niet alles. Normaal gesproken zijn er één of twee partijen in de A-groep van de interne competitie nog tot laat bezig, nu was dat de partij tussen Preston en Roy in de B-groep. Toen er een randpion overbleef werd daar remise besloten. Een stelling die ook ergens tijdens onze wedstrijd tegen Groninger Combinatie 1 op het bord kwam, daar werd het door onze speler met grote tegenzin geaccepteerd. Een thuiswedstrijd, Hoogeveen met het gezicht richting de bar, Ed breed glimlachend erachter. Zoals vanouds, vertrouwd. Dat klinkt al een stuk beter.

De avond begon met een namenrondje door onze wedstrijdleider Frans van Amerongen en niet lang daarna stond Elez Limani eigenlijk al beroerd. In een opening die de Servische Schorpioen zelf ook speelt werd hij op bord 5 toch wel een beetje overlopen kun je zeggen en dat kostte hem een kwaliteit en een pion. Later volgde nog een kwaliteit, waardoor Elez zonder torens verder moest. Zonder een echte tegenaanval ook en de zwarte stelling ging verloren. De eerste nederlaag voor Elez in dit NOSBO-seizoen. Kopman Andries Mellema zou vandaag op bord 2 spelen, maar moest zich op het laatste moment noodgedwongen afmelden. Hopelijk komt er snel verbetering, Andries. Nogmaals beterschap. Christiaan Mol was bereid op zijn stoel te gaan zitten en gezien zijn huidige vorm is dat voor ons zeker geen verzwakking. Christiaan leek het centrum te gaan beheersen, maar kwam in een moeilijke stelling plotseling toch een kwaliteit achter. Er waren tegenkansen, maar het was moeilijk dat allemaal te beoordelen. Helaas kwam de tussenstand hierdoor op 0-2 in het voordeel van de bezoekers.

Frans had de bui toen alweer zien hangen: “Als iemand me nodig heeft, ik zit in de kantine…”. Even lekker analyseren in de barruimte en genieten van de sfeer daar was misschien ook helemaal niet zo’n gekke keuze. Daardoor miste hij wel de winst van teamleider Mostert. Davin speelde op bord 6 en koos weer voor een atheoretische variant. Toen een loper ingesloten dreigde te raken (als dat al een dreiging was) zocht zwart naar een offensief met zijn dame, maar nu was het die dame juist die ingesloten werd. Zwart reageerde door de dame van wit aan te vallen, maar dat kostte een stuk en een kwaliteit, oftewel een volle toren. Moeilijk verhaal kort, stuk kwijt, opgave. Daarna ben ik gaan analyseren en de volgorde in de volgende drie partijen kan dus een beetje afwijken van de werkelijkheid, omdat ik niet gezien heb wanneer Stephan precies klaar was. Als eerste voegde Roan Lok zich in ieder geval bij het gezelschap in de barruimte. Hij kwam vertellen een nul te hebben gescoord. Hij had een leuke partij gespeeld op bord 7 en een paard geofferd voor drie pionnen. Eenmaal in het eindspel aangekomen bleek het stuk toch sterker dan de pionnen van Roan en de voorsprong voor Groninger Combinatie werd weer uitgebreid. Achteraf gaf hij toe dat hij eigenlijk ook liever uitwedstrijden speelt. Robert Stallinga deed het wederom verdienstelijk, deze keer op bord 4. Toen ook hij zijn partij kwam naspelen concludeerde hij: “Remise, ik kon er niks anders van maken”. Robert had wel wat ruimtevoordeel gehad, iets wat met wit natuurlijk niet vreemd is. Een mooie pion op g4 zag er een tijdje

veelbelovend uit, maar zoals gezegd moest hij berusten in een gelijkspel. Toen ik de speelzaal weer in kwam zag ik dat Stephan Broertjes die inmiddels verlaten had. Ik weet dus niet precies op welk moment, maar ik begreep dat hij verloren had. Heel jammer, Stephan stond er op bord 3 namelijk een tijd lang mooi voor. Na 6 zetten koos hij voor een dameruil, waardoor wit niet meer kon rokeren en een ontwikkelingsachterstand opliep en dat alles kostte Stephan slechts één pion. De tijd van zijn tegenstander tikte weg en begon langzamerhand ook een rol te spelen. Het einde heb ik dus gemist, maar er moet meer in hebben gezeten. Inmiddels stond het 1,5-4,5 en hadden we de wedstrijd verloren.

Bij de laatste twee partijen gebeurde nog een hoop. Osama Sadallah speelde vandaag op bord 1 en wel tegen de speler met de mooiste achternaam van Groninger Combinatie. Osama kreeg een paard op d6 te verwerken, maar deed dat kundig en liet zien wat de Hoogeveensche combinatie inhoudt. Hij hield er een pion aan over, die hij voor bleef staan tot het eindspel aan toe. Een toren en twee pionnen tegen een toren en één pion. Een hoog remisegehalte, maar vandaag toch niet? De stelling leek en bleek gewonnen voor Osama, maar een blunder zorgde voor een gelijke stelling, waardoor ook hier de genoemde randpion overbleef. Een gevoel wat je niet begrijpt als je nooit geschaakt hebt. Enorm zuur. Qua sportprestatie is het te vergelijken met een marathon lopen, 100 meter voor de eindstreep struikelen over je eigen veters en vervolgens allebei je benen breken. “Er zijn ergere dingen in de wereld”, zei Edwin de Jonge dan altijd. Als ik hem vervolgens vroeg: “Wat dan?”, antwoordde hij wel eerlijk: “Ja, dat weet ik ook niet”. Osama is in ieder geval nog steeds ongeslagen in de NOSBO en kan zich over twee weken ook al revancheren, als we wederom een thuiswedstrijd spelen. Missen we dan niet nog een partij? Ja, dat klopt. Karaoke Theo zat aan bord 8 nog steeds met zijn increment te spelen, want qua stelling hoefde hij zich niet zo druk te maken. Witkamp had zijn tegenstander eerder die avond een dubbelpion op de d-lijn bezorgd, wat genoeg nadeel met zich meebracht om een pion te kunnen winnen. Op het eind van de partij bleef een gewonnen toreneindspel over. Toen ik zag dat Theo vijf pionnen extra had ben ik Xander alvast gaan feliciteren, maar Theo vertelde dat hij ook de toren nog gewonnen had. Ik heb hem toen uitgelegd dat het doel van het spel niet is om alle stukken van de tegenstander te winnen, maar om schaakmat te zetten. Hij pakte het goed op en zou het toe gaan passen in de volgende ronde. De einstand werd hiermee bepaald op 3-5 en Theo bleef staan op 100%(!).

Zoals gezegd is de volgende ronde op dinsdag 4 februari, thuis tegen onze vrienden van ESG. Uiteraard ben ik direct gaan navragen of alle spelers wel kunnen die dag, zodat ik meteen een team kon gaan vormen en me zou kunnen buigen over de opstelling. Behalve dat ik er druk mee ben laat ik er nog niets over los, spionage ligt nog altijd op de loer. Een prachtig affiche, Hoogeveen – ESG. De Klassieker. Ik kijk er nu al naar uit. Aan inspiratie geen gebrek.

Davin Mostert.