Alarmbellen

Matchday! Bij het afgaan van de wekker was dat het eerste wat in me op kwam. Naast het alarm wat ik gezet had om wakker te worden gingen dus ook de alarmbellen voor het schaken direct af. Klassiekertijd! Vanavond de altijd beladen kraker tegen onze vrienden van ESG, en wel thuis. Op weg naar mijn werk (tja, die wekker zet je ook niet zomaar) zag ik een lampje branden op mijn dashboard. Geel, in de vorm van een motor. Het knipperde niet en maakte geen piepend geluid, kan nog wel even dacht ik toen. Maar het leek me wel een signaal. Niet zozeer een alarmbel, maar wel een teken van attentie. Let op! Zoiets. Alsof alles er deze ochtend al op wees dat het vanavond helemaal niet zo’n makkelijke klus zou gaan worden.

Ook bleken onze vrienden even geen vrienden. Spion Willem had ’s middags al een beetje olie op het vuur gegooid door de tompoezen van anderhalf jaar terug nog eens door te sturen. “Hoogeveen, jammer dan”. Een herinnering uit een van de massakampen, die overigens door Hoogeveen gewonnen werd. Door de gebroken nachten van toen herinner ik me een hoop verliespartijen van mijn kant, met alleen een gestolen overwinning op Arie van Wageningen. En juist die hadden wij vandaag in de gelederen. Niet zozeer als plaagstootje, Osama was verhinderd en Arie vond het wel leuk om deze wedstrijd te spelen. Verder was iedereen aanwezig en kon ik dus over een bijna compleet team beschikken. Het was wel even puzzelen, maar uiteindelijk heb ik na een aantal dagen de opstelling rondgemaild. Toen ik deze op een wat verfrommeld wedstrijdformulier wilde gaan zetten stonden de heren van Emmen al klaar voor het podium. Bijna angstaanjagend op een rijtje, klaar voor de clash. Ik trok me er niet teveel van aan en haalde een pen uit mijn binnenzak. Ik keek nog even op en zag in mijn ooghoek Herman Voss. “Nee, nee dat kan haast niet.” maakte ik mezelf wijs. Na die tig partijen die ik met zwart tegen hem gespeeld had, dacht ik mezelf veilig te spelen door aan een wit bord te gaan zitten. “Herman heeft wit, die speelt heus niet tegen mij.” Toen ik de acht namen genoteerd had snelde Hans Smit naar mijn tafel om aan de andere kant van het blaadje ook acht namen op te schrijven. Ik pakte ondertussen nog een klok en wat stukken en toen ik terugkwam… Ja hoor, weer tegen Voss. Ondertussen leek Frans van Amerongen tevreden over de werkzaakheden die enkele spelers verricht hadden om het materiaal vast klaar te zetten en trad daarna naar voren als wedstrijdleider. Na het woord van welkom brandde El Clásico dan echt los.

Een tijd lang gebeurde er niet veel. Weinig uitslagen, niet veel verstoringen in het evenwicht. Toen ik terug kwam van de bar met koffie in mijn handen werd ik nog wel met gebalde vuist aangemoedigd, schijnbaar om mijn aandacht niet te laten verslappen. Een soort wake-up-call, zo van “ben je erbij?!”. Er stond iets te gebeuren, al wist ik nog niet precies wat. Even langs de borden lopen. Aan bord 6 speelde Stephan Broertjes. Na al vroeg dames geruild te hebben schreef hij drie nullen op in zijn notatieboekje. De tegenstander van Stephan rokeerde helemaal niet en koos voor centralisatie. Voor beiden was wat te zeggen. Er werden nog wat pogingen gedaan, er werden nog wat stukken geruild, maar de stelling leek in een remise te ontaarden. In een laatste poging zijn tegenstander van het bord te vegen veegde Stephan per ongeluk bijna het hele bord van tafel, maar ook dat kon een gelijkspel hier niet vermijden. Twee borden lager speelde Karaoke Theo zijn partij tegen een van de prijswinnaars in Balkbrug van afgelopen zaterdag. Beide spelers moesten na de opening door zonder centrumpionnen (hoe zat dat ook alweer met die gouden regels?) en ook hier leek een remise in de maak. Tot Theo zijn toren aangevallen liet staan en het schitterende Pd7+!! vond. Sergei moest met zijn koning wijken van de toren, of het paard slaan en ook zo een verdediger verliezen. In beide gevallen was de stelling verloren. Het eerste Witkamp-punt was binnen, volgt er zo een tweede? Dat zou zomaar kunnen, want ook zijn neef Rémy stond vermeld in de opstelling. Op bord 5 trof Rémy zijn clubgenoot

Willem Boontje, waarop hij teleurgesteld concludeerde: “Nu speel ik nog tegen een Hoogevener”. Het centrum was voor Willem, de e-lijn veroverde hij daarna en stukje bij beetje werd duidelijk dat de zwarte stelling niet veel voorstelde. Toen Rémy de witte dame moest afstoppen met een paard en een loper was een nul het gevolg. Een tussenstand van 1,5-1,5.

Arie van Wageningen was al even genoemd, hij speelde vandaag op bord 3. Ook hier kwam een vroege dameruil op het bord, waarna een eindspel met torens en een loper tegen een paard overbleef. De stelling van Arie leek een beetje gunstiger, hoewel dit nog geen spectaculair voordeel was. Eigenlijk was het meest opmerkelijke het gedoetje met de klok. Wel of geen increment? En voor welke speler dan? Hoeveel? Hoeveel zetten is dit al? De ESG’er trok direct aan de bel. Frans moest er een blocnote voor tevoorschijn toveren om alles te noteren en uit te rekenen. Toen iedereen het eens was met de instellingen werd er verder geschaakt. Mijn gevoel was dat Arie dit misschien nog wel eens zou gaan winnen, maar dat gevoel bleek niet juist. Een puntdeling was het resultaat. Teamleider Mostert speelde op bord 4 zoals gezegd voor de zoveelste keer tegen Herman Voss (beide spelers wisten het exacte aantal niet, maar veel). Davin kwam voor zijn gevoel in een prettige stelling (een bekende opening die niet kon uitblijven na de gewonnen klassieker van afgelopen zondag!) met een pion voor, al was de computer achteraf helemaal niet zo overtuigd als hijzelf. Eigenlijk maakte het ook niet uit, want na een simpel vorkje wat niet opgemerkt was ging het van kwaad tot erger. Herman speelde dit overigens verder keurig uit, Davin had weinig meer in de melk te brokkelen. Een achterstand voor Hoogeveen, 2-3.

Bij wie de naam van Robert Stallinga achter het eerste bord zag staan, ging er waarschijnlijk wel een belletje rinkelen. Robert had dit seizoen namelijk al eerder op bord 1 gespeeld en deed dat toen voortreffelijk. Een vol punt in Groningen. Vandaag oogde zijn stelling zeer solide. Uiteindelijk koos hij de aanval voor een pion, die hij later trouwens volgens mij weer terugwon. De aanval sloeg helaas niet door en na een afwikkeling bleef een vreemde, ongelijke materiaalverhouding over. Robert speelde met een toren tegen een loperpaar en twee pionnen en dat bleek te lastig om nog een resultaat aan deze partij over te houden. Hiermee was het eerste wedstrijdpunt voor de Emmenaren een feit. Zat er dan ook nog een wedstrijdpunt in voor Hoogeveen? Het antwoord is nee. Elez Limani speelde op bord 7 maar maakte een vermoeide indruk. Zijn stukken kwamen dan ook niet verder dan de eerste drie rijen. Waar de Servische Schorpioen het eerder menig 2000+-speler behoorlijk lastig maakte, lijkt de angel op de staart nu wel afgebroken, of ten minste geblesseerd. In een middenspel waarin hij weinig kon uitrichten verloor hij steeds meer materiaal en een pion op de zevende rij kon absoluut niet meer worden tegengehouden. Jammer, Elez! Andries Mellema speelde op bord 2 ook tegen zijn vaste tegenstander, Marcel Struik. Deze partij ging een lange tijd gelijk op. Andries had wel een pion op h6, maar kon er weinig of geen gebruik van maken. Die pion ging uiteindelijk verloren en er ontstond een eindspel met twee torens en vijf pionnen voor beide spelers. Alle toeters en bellen moesten uit de kast worden gehaald. Melken, melken, melken… En Engine Andries kwam als winnaar uit de bus. Zeer knap hoe hij dit eindspel uitgespeeld heeft. De eindstand die bij deze nederlaag hoorde was 3-5.

Het was nog lang gezellig druk aan de bar. Tot uiteindelijk Spion/ESG-voorzitter/Hoogevener Willem als laatste overbleef. Vermoedelijk zal dit aanstaande zaterdag niet anders zijn. Weer een dag vol schaken (KNSB-competitie) en plezier. Onze laatste wedstrijd in de eerste fase van de NOSBO-competitie vindt plaats op vrijdag 28 februari, wanneer we in Assen na twee keer verloren te hebben onze eer proberen te redden. Let op, dit is een week eerder dan op Netstand staat vermeld, in verband met de KNSB-competitie op 8 maart. En dat is geen loos alarm.

Davin Mostert.