Amstel

Al meer dan duizend jaar oud. De gekanaliseerde rivier loopt vanaf de grens van Zuid-Holland met Utrecht naar het noorden en mondt uit in Amsterdam. Onze hoofdstad. Stad van de grachtengordel en oude panden, maar ook van dames van plezier en natuurlijk van Ajax. Die grachtengordel is overigens sinds 1 augustus 2010 zelfs UNESCO werelderfgoed. Ik ben er graag en daar ben ik niet de enige in. Elk jaar trekt Amsterdam miljoenen toeristen die daar de unieke sfeer komen opsnuiven. Of de geur van de coffeeshop, dat kan natuurlijk ook. Dit jaar bestaat de stad 750 jaar. Niet alleen de stad, maar ook de rivier de Amstel wordt in verschillende liedjes bezongen. Aan de Amsterdamse grachten van Wim Sonneveld, Geef mij maar Amsterdam van Johnny Jordaan en natuurlijk de woonboot van Stef Ekkel. Zomaar een aantal voorbeelden.

Stuk voor stuk prachtige nummers. Toevallig was het laatste liedje in dit rijtje op de radio toen we in de auto zaten naar Hoogezand, alwaar we onze laatste ronde in de NOSBO-competitie zouden gaan spelen. Nota bene Karaoke Theo was er niet van gecharmeerd. Dat terwijl dit nummer toch in menig café meegezongen wordt. Ik weet niet of ik meer verbaasd was of licht beledigd. Gelukkig naderden we het Julianaplein en ging het al snel weer over gehaktballen. “Groninger Combinatie speelt toch ook op donderdag? Als we nu vroeg klaar zijn…” Het is er uiteindelijk niet van gekomen. Aangekomen in Hoogezand wisselden we de opstellingen uit en begonnen we aan onze wedstrijd tegen HSP/Veendam. Aan bord 1 dacht de kopman van de thuisclub de onze te herkennen: “De Jonge?”. Marten schudde enigszins verontschuldigend van nee: “Berghuis, ik speel niet alle wedstrijden”. Misschien een beetje ongemakkelijk voor Marten, ik vond het echter mooi om te horen dat de naam van onze vriend Edwin nog steeds rondgaat binnen de NOSBO.

Elez Limani leek zijn krachten te sparen voor andere wedstrijden in de seizoensontknoping. Op bord 8 had de Servische Schorpioen zijn torens op a8 en b8 gezet, terwijl zijn tegenstander die netjes op d1 en e1 had geposteerd. De stukken van wit leken gewoon wat logischer te staan dan die van Elez. Na iets wat ik me van vroeg herinner als slaan + hout stond hij een paard achter en dat ging van kwaad tot erger. Toen de stukkendoos grotendeels gevuld was met de stukken van Elez besloot hij op te geven. Roan Lok speelde naast hem op bord 7 en speelde deze ronde dus met wit. Hij koos voor een koningsaanval, met een klein puntje van aandacht. Er was geen koning. De zwarte koning rokeerde lang en stond weer veilig. Omdat Roan wel wat ruimtevoordeel had ontwikkeld wilde hij dames ruilen om een gunstiger eindspel in te gaan. Hierbij zag hij een vorkje over het hoofd en de kwaliteit die hij achter kwam kostte hem uiteindelijk de partij. Wellicht had het met Amstel toch beter gegaan dan met Hertog Jan. Helaas stond er een 2-0 tussenstand op het scorebord.

Op bord 2 speelde Osama Sadallah. Met zwart kwam hij binnen 10 zetten een paard voor en dat kostte hem niet eens veel compensatie. De Osamatador wist dit voordeel vast te houden en uiteindelijk te verzilveren. Een belangrijk punt zodat we niet verder op achterstand kwamen. Twee borden verder speelde Stephan Broertjes eveneens met zwart en na behoorlijk wat ruilen leek hij zijn voordeeltje te hebben gevonden in een geïsoleerde d-pion. Daarbij had Stephan zijn stukken beter ontwikkeld en begon de jacht op de koning. Dit leek even succesvol, tot Stephan de koning liet ontsnappen. Na precies verdedigen kwam er een gelijk eindspel op het bord, waarna Stephan netjes kwam vragen of hij remise mocht aannemen. Aangezien deze wedstrijd verder nergens meer om ging mocht hij dat zelf beslissen. De puntdeling kwam er en de tussenstand zag er met 2,5-1,5 al iets beter uit.

Robert Stallinga speelde op bord 3 en een lange tijd stonden er achter de 3 slechts drie letters op mijn kladblaadje: DEG. Een afkorting van degelijk. Een keurige opening, een voordeeltje zoeken in het middenspel, een pionnetje voorsprong pakken en uiteindelijk wederom een punt binnenhalen. Ook nu dus een knappe partij van Robert. Complimenten nog voor de sokken, subtiel en stijlvol. Theo Witkamp was op bord 6 de hele avond al aan het verdedigen en kreeg een lastig paard op b6 voor zijn kiezen. Hij heeft het blijkbaar opgelost, want hij haalde een remise. Dat het schaken soms wat moeilijk gaat weet hij zelf aan het ontbreken van verstandskiezen. De stand was met deze remise wel weer gelijk, 3-3.

Marten Berghuis viel in voor Andries Mellema en speelde dus op bord 1. Marten opende leuk met pionnen op e4 en f4 tegen een wat meer teruggetrokken opstelling van zwart. Zwart gaf wel wat tegendruk op de h-lijn, hier moest Marten wel voorzichtig mee omgaan. Beide spelers rokeerden lang en het einde van de partij heb ik helaas gemist. Marten klonk in ieder geval opgetogen en ik begreep dat hij gewonnen had. Teamleider Mostert was als laatst bezig op het enig overgebleven bord, bord 5. In tijdnood kreeg hij remise aangeboden, wat genoeg was geweest voor de teamoverwinning. Omdat deze wedstrijd er al niet meer om ging, maar meer nog omdat hij gewonnen stond, speelde hij nog even verder. Het voordeel bleef op het bord en na wat manoeuvreren haalde ook Davin een punt. De eindstand kwam hiermee op 3-5, een mooie overwinning in de laatste ronde van dit NOSBO-seizoen.

Aan het gezellige barretje werd nog even nagepraat met de tegenstanders. “Aardige lui”, merkte een van onze spelers nog op. Het ging nog even over de competitieopzet, die toch wat vreemd gekozen leek. Het seizoen is inmiddels afgelopen en ik wil meteen iedereen bedanken die hieraan heeft bijgedragen. In het bijzonder de 9 (!) invallers die ik steeds eigenlijk moeiteloos heb kunnen vinden. Heel fijn en leuk om te zien dat we dit team als vereniging samen blijven neerzetten. Vrijdag 23 mei is de finale van de NOSBO-beker tot 1900, dat belooft een zinderende eindstrijd te worden! Daarbij nadert ook het einde van de interne competitie en hebben we nog de snelschaakfinale en de massakamp tegen onze vrienden van ESG. Daarna begint alweer het tweede Edwin de Jonge Zomertoernooi. Misschien kijk ik stiekem nog wel het meest uit naar die laatste. Gezellig met lekker weer en een flesje Amstel.

Davin Mostert.