Nieuw seizoen, nieuwe kansen?

Een nieuw seizoen met nieuwe kansen. Vorig jaar verzekerden we ons op het nippertje van een volgend seizoen in de vierde klasse KNSB. Dit seizoen zijn we vastberaden het beter te doen. Subtop, dat moet toch lukken met dit team? Enkele basiskrachten hebben al aangegeven een aantal wedstrijden niet te kunnen en daarmee ligt er extra werk in het verschiet voor de teamleiders van Hoogeveen 1 en 2 om netjes iedere wedstrijd met een volledig achttal voor de dag te komen. Zo ook de eerste wedstrijd van het seizoen. Hoogeveen 2 begint hun seizoen pas later waardoor het tweede zonder hinder de invallers Stephan, Theo en Sander voor de eerste wedstrijd kon afstaan aan het eerste. Ze vervingen Osama, Marc en Bert. Alles netjes geregeld door teamleider Marc zodat vervangend teamleider Marten alleen de taken op de dag zelf hoefde over te nemen.

We trapten seizoen 2025/2026 af in Leeuwarden tegen Schaak Combinatie Leeuwarden 1. In dezelfde zaal werden ook de wedstrijden van Philidor 1847 afgewerkt. Hun eerste verloor van de iets jongere vereniging ‘Magnus’ met spelers in de gelederen als Erik van den Doel, Harmen Jonkman en de vrolijk met onze wedstrijden mee analyserende Manuel Bosboom. Aan de discoballen en bedrading, hangend aan het systeemplafond hadden de muren van de zaal al een en ander gezien. Nu mocht de zaal zich opmaken voor het spektakelstuk tussen het eerste team van één van de beste verenigingen van Leeuwarden tegen het eerste team van Hoogeveen.

En wat kan je dan zeggen over de eerste rondjes langs de borden? Het ging allemaal geruime tijd gelijk op. Laat ik nu net de cruciale fases van de overige partijen gemist hebben. Schuldige? Het kwaliteitsoffer van mijn tegenstander waardoor ik alle tijd op mijn zitvlees moest doorbrengen. Dan maar wat ordinaire scorebord journalistiek in combinatie met de dingen die ik wel had gezien, gehoord of via andere zintuigen tot mij gekomen waren. Davin en Christiaan wonnen hun partij. Dominus Theoria Apertionis Davin Mostert wist met veel kennis, kunde en handigheid zijn tegenstander af te troeven in de openingen. Dat betekent niet dat de vis meteen op het droge was, het is meer een psychologische tik aan de tegenstander: De opening is mijn terrein, hier heb ik jarenlang op gestudeerd. Het volle punt werd pas veel later geincasseerd. Dan Christiaan. Hij speelde een zijvariant van een opening die hij minstens tot op 30 zetten van elke aftakking kent. Hier waren de nuances net even iets anders maar het fingerspitzengefühl van een opening die hem op het lijf is geschreven was onmiskenbaar aanwezig. Zijn tegenstander miste later in de partij een offer dat het moeten leiden tot remise maar dat deed niks af aan de terechtheid van het volle punt voor de onzen. Theo vroeg intussen nog netjes aan mij of hij remise mocht aannemen en helaas had ik op dat moment geen goed beeld van de stand van zaken. Een staaltje plichtsverzuim mijnerzijds? Ik gaf het beste advies wat ik in mijn situatie kon geven. Je mag remise nemen als je denkt dat de stelling remise is en even later instrueerde ik de spelers die al klaar waren om de actieve borden in de gaten te houden. Helaas was het daarmee even gedaan met de hele en halve punten.

Arie verloor teveel pionnen om uitzicht te houden om een uitkomst anders dan een 0. Zelf zag ik een kwaliteit tegen mij geofferd worden, vlak nadat ik de beste voortzetting van een veelbelovende stelling gemist had. Het ging van kwaad tot erger en ik bespaarde mezelf de gruwelijke martelgang van een lange staart van de partij waarbij de uitslag eigenlijk toch wel vast stond. Ook Sander kon het niet bolwerken. Een paar blikken live, en later in de analyse deden vermoeden dat er echt wel meer ingezeten had maar een blunder gaf pardoes een kwal cadeau en dat kon de stelling niet verdragen. Stephan dan. Die liet zijn tegenstander een pion snoepen voor positioneel voordeel. In de analyse werden verschillende voortzettingen gevonden die waarschijnlijk hadden geleid tot een beter resultaat. Conclusie moet dan ook zijn dat er echt wel meer in had gezeten. Is dat een dooddoener waar je niks voor koopt? Ook niet helemaal. Het geeft aan dat we niet weggeschoven zijn. We hadden zomaar met de volle buit uit Leeuwarden kunnen vertrekken. Het was close. Maar evengoed staan we met lege handen. Willem mocht nog voor het slotstuk zorgen. De materiaalverhouding was gelijk maar Willem had veel meer ruimte en makkelijker spel. Hij bleef gezonde zetten doen om niet door zijn vlag te gaan en ging er met een half uur extra op de klok even goed voor zitten. De tegenstander was gebonden aan de achterste rijen en Willem kon met zijn koning binnen sjokken naar de zesde rij waardoor er ineens matbeelden ontstonden op een bord waar nog allerlei pionnen, torens en lichte stukken stonden. Met vaste hand leidde hij de stelling naar een mat in 2 waarvan hij de eerste zet uit mocht voeren.

Een nederlaag met minimale cijfers maar ik heb ook veel positiefs gezien. Dat klinkt een beetje als een voetbalcoach die het zwaard van Damocles boven zich ziet hangen. Laten we ons richten op het zekerstellen van lijfsbehoud en daarna kijken wat er nog meer in zit.

We sloten de dag af bij Wokpaleis Friesland, het in de regio welbekende E10. Overigens niet verwijzend naar een schaakopening van die lopen va E3 tot en met E6 en evenmin verwijzend de E-nummers in het geserveerde voedsel want die beginnen bij E100. Maar ergens daartussenin dus. De meningen over het eten waren verdeeld maar een ieder vertrok met een volle maag. De gezelligheid van de disgenoten maakte hoe dan ook veel goed.

Marten Berghuis