Hoogeveen 1 verliest eerste ronde KNSB van Voorst 1.

Das Fest

En dan hebben we het natuurlijk over: het Oktoberfest. Vandaag weer begonnen. Duizenden Duitse bierliefhebbers begeven zich naar München om te genieten van het grootste bierfestival ter wereld. Voor stadionprijzen kun je rennen en dringen om een houten tafel in een tent te bemachtigen. Helaas de praktijk, hoewel de beelden van de klederdracht met lederhose en dirndl en grote pullen bier bij bergen en volksmuziek natuurlijk prachtig zijn. Waar zit dan de parallel met het schaken? In het feest, en in het uitkijken naar de dag waarop het allemaal begint. Want dat deed het voor ons ook weer, 21 september was de eerste ronde van de KNSB. Toen Osama binnen kwam was dan ook het eerste wat hij riep: “Nou jongens, hebben jullie ook weer zo’n zin om te schaken?!”

We speelden wel met een gelegenheidsopstelling. Spion Willem had vandaag andere verplichtingen, en spion Marten is zelfs in Zwolle gaan wonen om aldaar de kunst van het kampioen worden af te kijken. Ook Bert Janmaat was afwezig, hij was in conclaaf met de FIDE over het afschaffen van het increment. Ten slotte was ook teamleider Marc Snuverink er niet, hij was in Krakau voor de laatste contractbesprekingen met een Poolse grootmeester. Ik hoop dat de drie vrouwen waarmee hij erheen gereisd was de man hebben kunnen overtuigen dat de 4^e klasse in de KNSB minstens zo leuk is als de Ekstraklasa van het schaken. Degenen die achtergebleven waren in Hoogeveen waren allemaal op tijd aanwezig voor de aanvang van onze thuiswedstrijd tegen VSC.

En om eerlijk te zijn, die begon helemaal niet zo slecht. Jeroen Bottema was niet alleen de wedstrijdleider, maar ook onze achtste-bordspeler. In een ruilvariant bereikte geen van beiden een voordeel, maar dat leek Jeroen niet zo erg te vinden. Pionnen tegenover elkaar op d4 en d5, en verder een solide stelling. Na een remisevoorstel van de opponent uit Voorst kon Jeroen zich weer concentreren op het wedstrijdleiderschap. Op bord 2 maakte een oude bekende zijn debuut voor Hoogeveen. Het was Arie van Wageningen, die we natuurlijk kennen uit de Klassieker tegen ESG. Arie kwam naar eigen zeggen slecht uit de opening en had eerder last van de open c- en d-lijn dan dat hij er met wit profijt van had. Na de dameruil leek de toren wat achter te blijven op h1 en Arie zag geen winstkansen. Nadat ook hij een remisevoorstel kreeg kwam hij netjes overleggen, maar werd ook bij hem dat resultaat opgeschreven. 1-1.

Teamleider Interim Davin Mostert speelde op bord 3 met zwart tegen een degelijk systeem met e3-d4-c3. Er dreigden wel offers, maar dat had hij steeds goed bekeken. Tot op zet 20, toen speelde hij om tijd te besparen vlug Lc8, wat hem de partij kostte. Wit offerde toen namelijk een paard en de zwarte stelling viel als een kaartenhuis in elkaar. Tf5 in plaats van Lc8 had een gelijke stand opgeleverd, maar dat kwaliteitsoffer leek niet zo voor de hand te liggen. Eenmaal in deze puinhoop beland probeerde Davin nog een schijnoffer, maar ook daar trapte de witspeler niet in. Een nul was het resultaat. Daarna was het een tijd rustig, tot de van griep herstellende Christiaan Mol zich voegde bij het rijtje remises. Christiaan leek lange tijd een ruimtevoordeel te hebben, en ook de open a-lijn leek niet in zijn nadeel. Het oude Hoogeveensche gezegde “Speelt Christiaan op 4, dan blijven de punten hier” ging deze keer helaas niet op. Hij gaf namelijk toe toch wel enige tijd onder druk gestaan te hebben en was tevreden met een gelijkspel. 1,5-2,5 voor de gasten.

Op bord 7 speelde vandaag Kara… Nee, Theo, ehm, hoe heette die ook weer? Oja, Witkamp. Theo heeft een grote ontwikkeling doorgemaakt als schaker. Dat liet hij al zien met zijn podiumplaats tijdens het zomerschaken, maar vandaag liet hij dat ook zien met een verbeterd tijdmanagement. In plaats van tijdnood stond Theo nu opeens een half uur in tijd voor. Daarnaast won hij eerst een pion, toen een kwaliteit. Doordat hij zoals gezegd wat extra tijd had kon Theo deze tijd gebruiken toen het echt nodig was. Richting de 40^e zet sloeg hij een remisevoorstel af met inmiddels nog maar een minuut op de klok. Zonder fouten te maken haalde Theo het extra half uur en daarin kon hij zijn gewonnen positie verzilveren. Heel knap gespeeld, Theo! Osamah Sadallah was vandaag onze kopman en speelde een voor hem gebruikelijk systeem. Een wat afwachtende zet van wit gaf hem met zwart wel wat mogelijkheden, maar na dameruil bleven er ongelijke lopers over en zo behaalde ook hij een remise. Hij zei er trouwens nog een woordje voor, het lijkt op kat. Schijnbaar ontevreden met dit resultaat zette Osama de tussenstand hiermee op 3-3.

Een voorspelling op dit moment was 4-4. Leo leek het niet te gaan redden, maar Stephan stond toch heel lang goed. Via allerlei communicatiekanalen en live verbindingen werden fans in Zwolle en Polen op de hoogte gehouden, spanning alom in Salawaku. Stephan Broertjes speelde aan bord 5 een variant in het Zuid-Belgisch (ja, dat weiger ik nog steeds). Het leverde hem een kwaliteit en een mooie stelling op, waar hij een tijd lang van kon genieten. Ook hij kwam richting de 40^e zet in enige tijdnood. Toen de tegenstander van Stephan aan de beurt was keek ik naar de klok van Stephan. 31 seconden. Had hij nu echt zojuist rustig de klok ingedrukt en maar 1 seconde over gehad? Dat moet dan wel. Ook Jeroen was het opgevallen. Net niet door de vlag. En nu het eindspel uitspelen. Kom op, Stephan! Helaas liet hij de vijandige dame zijn koningsstelling binnenkomen. Dit kostte hem een toren en daardoor stond hij een loper achter. Dit kwam hij niet meer te boven. Heel erg jammer. Kon Leo Spaans Hoogeveen dan nog een punt bezorgen? Nee, Don Leo heeft dapper gestreden, maar zonder stukken kun je niet winnen. Met slechts een paard en een toren probeerde hij dit nog tot de avond al bijna was gevallen, maar met drie pionnen op het punt van promoveren kon hij niet anders dan capituleren. Een 3-5 nederlaag.

Zuur. Wat als we compleet waren geweest? Wat als Davin niet geblunderd had of Stephan zijn toren niet was verloren? Tja, er had wel wat meer in gezeten, maar het is wat het is. Barvrouw Esther riep “O’zapft is!” en met een biertje likten we onze wonden. De volgende keer spelen we een uitwedstrijd tegen het tweede team van Winterswijk, het team dat vrij was in de eerste ronde. Maar dan is Marc weer terug, dan komt alles vast toch nog goed.

Davin Mostert.