Ongeslagen (Verslag Hoogeveen I – Groninger combinatie III)

Niets vermoedend zei ik mijn naam toen ik de hand van mijn tegenstander voor het eerst schudde. “Ik ken jou” zei hij. Even dacht ik dat hij mij kende van het legendarische KNSB-seizoen dat we vorig jaar beleefden, toen we promotie op het laatst nog misliepen door de nederlaag tegen ZSG. Of dat ik bekend was als teamleider van het NOSBO-1900-team van Hoogeveen, dat in de eerste twee edities van het toernooi tot in de halve finale kwam. Of wellicht kende hij me van die mooie partij die ik speelde tegen Assen, waarin ik in een knotsgek duel met twee torens minder nog remise afdwong. “Ja, jij schrijft die verslagen over de gehaktballen van Ria”, zei hij. Alle illusies in één klap weg. In plaats van glorie om het schaken, berucht om een paar gehaktballen. Even dacht ik eraan om dit verslag “Krop sla” te noemen. Gewoon om van de naam af te komen. Maar ja, waarom zou ik? Wat is er eigenlijk mis mee? Als dat nu gewoon hetgeen is wat je het aller-, allerliefste doet, schaken met een hapje en een drankje, waarom zou ik me daar dan voor schamen? En mijn naam staat er dan wel steeds onder, ik ben zeker niet de enige. Al voordat ik een invaller nodig had meldde Marc Snuverink zich aan om mee te gaan naar Groningen. “Ria-uit”, zo zei hij. Hij wilde er zelfs wel voor rijden. Op de heenweg is het woord schaakopening niet gevallen. Het woord gehaktbal een stuk of tien keer. Het WK werd even kort genoemd, maar verder dan e4 en d4 ging de analyse niet. De voornaam van Gukesh weten we dan ook nog steeds niet. Rond kwart voor 8 kwamen we in een zone waar borden staan met muntjes in handen. Niet iedereen was dit opgevallen, waardoor er plotseling toch een paar schakers naar buiten snelden. De wedstrijdleider was de ons allen bekende Govert Pellikaan en de tegenstander was Groninger Combinatie 3.

Rond half 9 maakte ik een rondje langs de borden. Ik vond nog maar weinig duidelijk. Behalve dat ik die opening toch nog eens moest bekijken. Ik bood mijn tegenstander een drankje aan en liep vervolgens richting de bar. Gespannen was ik, omdat ik wist dat er nu wat van mij verwacht werd. “Twee thee, alsjeblieft” stamelde ik. Ria glimlachte, om ze vervolgens te gaan halen. De koningin van de gehaktballen is overigens de enige vrouw waar ik altijd heen kan gaan zonder dat ik thuis uitleg hoef te geven. Ik maakte nog een grapje over acht gehaktballen, maar daar zouden we later zelfs overheen gaan. Vlug terug naar de speelzaal. Elez Limani kwam even later overleggen over een remiseaanbod. “Kan nog alle kanten op, jouw beslissing”, zei ik hem. De schorpioen had wat ruimtevoordeel gehad, maar toen de pion op e5 moest worden geruild leek zijn voordeel weg. Elez speelde nog een aantal zetten door. Op bord 8 verraste Roan Lok vriend en vijand met een heel degelijke partij met zwart. “Dat wil je voor je verdriet toch nog niet spelen?!” bespotte ik zijn verdedigende zetten. Later stuurde hij een analyse met een nauwkeurigheid van 93%. Ik had weer een te grote mond gehad. Wat er op het bord kwam was in ieder geval een stevige pionstructuur, waar de loper van Roan moeilijk zijn stelling kon verlaten. De witte stukken leken wat weer bewegingsvrijheid te hebben. Ik vond het een lastige stelling, maar Roan speelde nauwkeurig verder en kwam in een situatie terecht waar hij remise een eerlijke uitslag vond. Dat werd het ook. Knap gedaan, gezien de slordige 200 ratingpunten die hij minder had dan zijn opponent. Maar ja, waar ligt de lat van deze promovendus uit de B-groep? Zijn buurman Elez zag op dat moment kennelijk niet veel meer in zijn partij, want ook hij haalde een halfje. Tussenstand 1-1.

Op bord 5 speelde Stephan Broertjes een voor hem bekende opening. Ook Stephan is hier onlangs een extra middag geweest om inspiratie op te doen en dat betaalt zich uit. Hij wint een paard en zonder echte compensatie voor zwart. Als hij Txf7 speelt weet iedereen hoe laat het is, tijd om een punt op het wedstrijdformulier te zetten. Op bord 2 speelde Andries Mellema. Een bijzondere aanloop naar deze wedstrijd voor hem. Onlangs nog geopereerd, hij zou alleen vooruit spelen. Toen dat door een miscommunicatie niet doorging wilde hij toch eigenlijk ook wel erg graag mee naar Groningen. Het risico dat hij geen tegenstander zou hebben nam hij maar voor lief. Gelukkig had hij die wel en ook Andries speelde een opening die hij kende. Door een paar kleine onnauwkeurigheden kwam hij echter wat minder te staan en bood remise aan. Zijn tegenstander zag wel een voordeeltje, maar nog niet de definitieve overwinning. De derde remise was een feit. 1,5-2,5 in het voordeel van Hoogeveen.

Theo Witkamp was de vorige keer nog verhinderd, maar maakte nu een sterke indruk op bord 6. Karaoke Theo zag een defensieve stelling van wit en pakte dat vakkundig aan. F-lijn openen, torens verdubbelen, pionstructuur van de tegenstander kapot maken, pion op f3 creëren, stuk offeren en overwinning boetseren. Het viel voor de witspeler als een kaartenhuis in elkaar en toen allerlei materiaal van het bord geslagen werd gaf hij op. Mooie partij, Theo! Onze kopman was vandaag Robert Stallinga. Robert speelde een soort kerstboomopening in Sinterklaastijd en zwart beantwoordde dat door pionnen de positioneren op a5, b5, c5 en d5. Het leek of beide spelers de randen van de mogelijkheden van het  schaakspel opzochten, maar er zat wel een idee achter. Robert leek een kwaliteit te verliezen, maar viel zelf de ingesloten toren op f8 aan en won daarmee een pion. Hoe zijn winst verder tot stand kwam heb ik gemist, maar in de barruimte werden zijn degelijkheid en doorzettingsvermogen geprezen. Een vol punt voor Robert betekende de teamoverwinning voor Hoogeveen! 1,5-4,5.

Marc Snuverink speelde op bord 4 tegen de teamleider van de Groningers en kwam aanvankelijk goed uit de opening. Ik zeg aanvankelijk, want in het middenspel leek het voordeeltje weg, Gelukkig voor Marc kreeg hij vlak voor de rook optrok een loper cadeau en dit bleek voldoende voor nog een vol punt. Ten slotte was alleen teamleider Mostert nog bezig. Op bord 3 klampte hij zich vast aan een extra pionnetje, tot hij een manier zag om de dekking van een toren af te snijden. Dat kostte wel een pion, maar leverde een kwaliteit op. Het eindspel was nog even spannend, maar de toren bleek sterker dan het paard, ook winst voor Davin. Eindstand 1,5-6,5.

Op deze manier bleef niet alleen het team ongeslagen in de NOSBO-competitie, maar bleven vanavond ook de spelers zelf ongeslagen. Drie halfjes, vijf helen. Een mooie teamoverwinning! De volgende ronde is pas in januari, dan spelen we tegen Groninger Combinatie 1. Er zijn niet veel dingen zeker in het leven, maar Feyenoord speelt thuis in de beker, Voss heeft wit tegen Mostert en Groninger Combinatie 1 treffen we altijd thuis. Ongeslagen blijven wordt een lastige opdracht, maar als we compleet zijn is het niet onmogelijk. We spraken erover en voor we het licht uitdeden namen we nog een balletje. Daarin blijven we zeker ongeslagen.

Davin Mostert.