Vandaag maar eens wat eerder naar huis, vanavond weer Nosbo-competitie! Toch weer later dan gepland sloeg ik mijn laptop dicht en begaf ik me naar de uitgang. Nog even snel een paar dingetjes halen, bij een winkel waarbij het ”gewoon” is of “dat is het lekkere van” de zogenaamd originele, pakkende slogans moeten zijn. Ik maak geen reclame, maar mocht je benieuwd zijn welke supermarkt dit is, Leo is goed met het raden van commercials. Aan de kassa stond ik nog eens na te denken over de opstelling. Dit jaar geen Marten Berghuis meer, die om logistieke redenen geen deel meer uitmaakt van dit achttal. Robert Stallinga is juist weer terug. Verder is Roan Lok de vervanger van Rémy Witkamp, die wel graag reservespeler wilde zijn. Daar heb ik er overigens meer van, heel fijn dat ik een soort schaduwteam tot mijn beschikking heb van spelers die aangegeven hebben wel eens mee te willen spelen als dat nodig is. Een van die spelers was Leo Spaans, hij stond sinds maandag al stand-by. Karaoke Theo was namelijk voor even weer gewoon Theo Witkamp. Zonder op internet in detail te treden kan ik zeggen dat hij elders dringender nodig was dan bij ons, nogmaals heel veel sterkte en beterschap, Theo!
“Dat wordt dan…”, de kassière noemde een bedrag in de negentig, de vrouw voor me had een behoorlijke kar vol. Bijna aan de beurt. Toen ik opkeek ving ik een glimp op van onze voorzitter, in volle glorie. Op de band lagen geen producten uit de schijf van vijf, dus ik stak slechts mijn hand op in plaats van hem te wenken, wat hij op dezelfde manier beantwoordde. Daarbij stond er nog een kassa en een schap met bloemen tussen ons in, om over die afstand heen te schreeuwen leek me ook niet gepast. Ik dacht aan zijn speelstijl, net een wurgslang. Elke keer als er een klein beetje lucht ontsnapt, de druk nog iets verder opvoeren. Tot zijn tegenstander bezwijkt. Dat leek mij vanavond ook wel wat, al kwam daar natuurlijk weer niets van terecht. Wat is dat eigenlijk, een glimp? Iets wat je in een flits kunt zien, vertelde een zoekmachine mij. Ook iets met bedrieglijke schijn of dekmantel? Met dat laatste kon ik dan weer niet veel. Eenmaal op de club zocht ik een pen om de opstelling op een wedstrijdformulier te krabbelen. Al grinnikend trok ik toen een verfrommeld bonnetje van de karaokebar uit mijn jas. “Aan welke kant spelen jullie?”, vroeg een Groninger me. “Hoogeveen speelt altijd met het gezicht naar de bar”, antwoordde ik. En de pot verwijt de ketel, etc. Want een paar minuten na kwart voor acht begonnen we onder leiding van Marc Snuverink aan onze eerste Nosbo-wedstrijd van dit seizoen, tegen SISSA 2.
Op bord 8 speelde onze Servische schorpioen, Elez Limani. In een scherpe opening prikte hij meermaals met de angel in de zwarte verdediging, die noodgedwongen 4 damezetten in de eerste 7 beurten moest doen. Daarna speelde hij f6, een zet die volgens mij altijd fout is. Erger dan slaan op b2. De zwarte koning werd vervolgens het bord over gejaagd, zonder verder te kunnen ontwikkelen. De witte stukken stonden juist allemaal klaar om aan te vallen, waarop zijn tegenstander opgaf. Daar vonden zijn teamgenoten wel wat van, helemaal uit was het misschien nog niet. Het zag er wel slecht uit in ieder geval. In een glimp van een partij bracht Elez ons als vanouds op voorsprong. Op bord 6 verving Leo Spaans zoals gezegd de afwezige Theo Witkamp. In een variant van het Zuid-Belgisch kwam Don Leo deze keer verrassend goed uit de opening. Dit maakte hem waarschijnlijk wat overmoedig, hij offerde plotseling zijn dame. Deze werd direct van het bord geslagen en Leo dacht weer een poos na. Vervolgens kwam hij bekennen dat hij “waarschijnlijk iets niet helemaal goed had berekend”. Ik fluisterde hem nog toe dat hij ook zonder dame wel kon winnen, maar dat bleek helaas niet zo te zijn. 1-1.
Roan Lok maakte aan bord 7 zijn debuut vanavond. Roan is veruit de meeste enthousiaste speler van dit team en heeft zich in korte tijd ontwikkeld tot een beruchte speler in de B-groep. Van de 28 spelers staat hij momenteel op plaats 2 en hij heeft de koploper al verslagen. Een aanwinst voor ons achttal, dus. Vanavond zat het vanuit de opening niet erg mee. Hij had zich verkeken op een paard in het centrum en dat resulteerde in een witte pion op f6. Hij had hem kunnen slaan, maar koos voor snelheid in de ontwikkeling en dat kostte hem de pion. Toen hij later een tweede pion verloren had kwam er een verloren toreneindspel op het bord. Helaas een nul voor hem. Roan concludeerde achteraf nog wel dat het beter geweest was om ongelijke lopers op het bord te houden om de kans op remise te vergroten. Een mooie les. Ook het blijven vechten na een slechte opening biedt veel perspectief. Osama Sadallah speelde met wit op bord 2. Een solide systeem met Lf4 kwam op het bord, waar zwart na de opening toch een gaatje had gevonden om zijn paarden door te wurmen. De Osamatador had echter het centrum onder controle, won een pion, nog een pion en toen er een glimp van een eindspel te zien was kwam er een vork op koning en dame. De toren kon het paard wel slaan, maar na dit kwaliteitsoffer zou er een puinhoop overblijven. De stand was weer gelijk, 2-2.
Nu ging het hard. Rechts en links van me werden opeens twee volle punten binnengehaald. Robert Stallinga op bord 4 volgens mij net iets eerder. Hij kwam een pion voor vlak na de opening, die misschien lastig te behouden was. Robert kan dat echter als geen ander. Steeds een heel klein beetje beter, tot die pion opeens helemaal niet meer zo makkelijk op te halen viel. Robert bleef zijn stelling verbeteren, tot met Lc6 opeens twee stukken in stonden. Het leek even gevaarlijk, maar Robert had zoveel aanvalskracht achter de hand, dat zijn positie toch winnend was. Ook Andries Mellema haalde een overwinning. Onze kopman voelde zich niet lekker en hoopte eigenlijk op een snelle remise, maar de opening die op het bord kwam leek daar geen aanleiding toe te geven. Hij offerde een pion, won die terug, won een pion en vervolgens onvermijdelijk ook nog een stuk. Je ziet het op het bord komen, je weet welke kant het op gaat en tegenstanders kunnen er nauwelijks wat aan doen. Heel mooi en knap gespeeld, Andries! Een wedstrijdpunt was hiermee binnengesleept, 4-2.
Teamleider Mostert was op bord 3 weer in een wilde partij terechtgekomen. Hij miste een manier om beide paarden weg te jagen en moest toen een bijzondere manoeuvre uithalen om er nog een partij van te maken. Dat lukte door een aantal keer de beste zet te vinden. Toen Davin de overhand kreeg wilde hij te graag doordrukken en was mat zetten een blinde vlek geworden. Consolideren was beter geweest, ook hier dus een belangrijke les. Wit kwam echter terug en stond op een gegeven moment zelfs compleet gewonnen, maar een andere voortzetting leverde herhaling van zetten op. Deze remise betekende wel de teamoverwinning voor Hoogeveen. Op bord 5 was Stephan Broertjes als laatste bezig. SISSA had hun sterkste speler wit gegeven op bord 5 en Stephan moest hem maar zien tegen te houden. Vanuit de opening stond wit al iets prettiger, maar het lukte Stephan om zijn tegenstander een dubbelpion op f3 te bezorgen. Even later stond hij wel een pion achter en het leek een moeilijk verhaal te worden. Toen ik zelf aan het analyseren was hoorde ik dat Stephan opeens een toren voor stond, waardoor ook hij een vol punt kon pakken. Goed gedaan, Stephan! Hiermee werd de eindstand bepaald op 5,5-2,5. Een klinkende overwinning voor Hoogeveen!
We zijn in ieder geval 2 dagen koploper, dat voelt toch beter dan onze laatste plaats in de KNSB-competitie. Onze volgende wedstrijd is een uitwedstrijd tegen Groninger Combinatie 3. Er gingen al stemmen op om gebruik te maken van donderdagavond, stapavond, doelend op de karaokebar. Misschien toch beter van niet. Ik hoop nog wel een glimp op te kunnen vangen van een paar gehaktballen.
Davin Mostert.
Geef een reactie
Je moet ingelogd zijn op om een reactie te plaatsen.